Omdat er hier de laatste tijd zo weinig te beleven valt en er toch niemand mijn reisverslagen leest, tijd voor iets luchtigs: een lijstje vragen gepikt bij Kathleen:
- Had je tien miljoen wat zou jij dan doen? Een feestje bouwen en je geld op doen?
Mocht ik ooit het geluk hebben dat er op de één of andere manier tien miljoen euro op mijn rekening zou belanden, zou ik eerst en vooral de hypotheek op ons appartement aflossen. Ik zou vervolgens een som geld schenken aan één of meerdere goede doelen (waarschijnlijk Unicef, Amnesty International, Artsen zonder grenzen, het Rode Kruis en enkele plaatselijke initiatieven). Ik zou mijn petekindjes van een leuke cent voorzien om hun studies mee te betalen. En natuurlijk zou ik samen met mijn vriend een lange reis maken naar een warm en exotisch oord en totaal niet op het geld letten. De rest van het geld zou ik beleggen (het grootste deel verstandig, een kleinere som in gekke projectjes, gewoon om te zien wat het zou opleveren, beetje crowdfunding en zo). Helaas is de kans dat ik ooit over zulk een som geld zal beschikken onbestaande, aangezien ik niet meedoe aan kansspelen en ik geen rijke suikernonkel of -tante heb. - Algemeen gezien: is het boek of de film beter?
Een makkie. Het boek is altijd beter! - Wie zou je wel eens tot leven willen brengen om een praatje mee te slaan?
Albert Einstein. Niet alleen een genie, maar ook een man met een erg boeiende levensloop. - Wat bezorgt jou de slappe lach?
Hmm, moeilijke vraag. Vroeger hadden mijn vriendinnen en ik geregeld de slappe lach. Je kent dat wel, giechelende meiden onder mekaar. Maar nu moet ik toch al hard nadenken om het laatste moment te reconstrueren waarop ik de slappe lach kreeg. Ik denk dat het op mijn werk was, maar de juiste context kan ik me niet meer herinneren. Het zal wellicht één of andere absurd toeval of zo geweest zijn dat de trigger was. Nu heb ik sowieso al een moeilijk gevoel voor humor, dus je zal me zelden luidop horen lachen bij het bekijken van een komische film of het lezen van een komische passage in een boek. - Wat is de laatste foto die je trok?
Een foto van ons avondmaal toen we vorige zondag bij vrienden te gast waren.
- Hoe verliep jouw laatste afspraak met de tandarts?
Vlotjes. Ik kreeg complimentjes over de kwaliteit van mijn gebit en mijn poetsvaardigheden. - Wat staat er zoal op je verlanglijstje voor kerstmis?
Een Unicef Happy Pack. En vrede op aarde, uiteraard. - Welke koekjes zijn de allerbeste van de hele wereld?
Goh, ik ben niet echt een koekjesliefhebber. Al was ik vroeger een die hard fan van dinosauruskoeken, maar wellicht heb ik er daar in mijn jeugd te veel van gegeten. Chocolate chip cookies dan maar? - Wat wil je wel eens proberen, maar durf je eigenlijk niet zo goed?
Ik zou opnieuw een poging willen wagen om te gaan duiken. In mijn hoofd ben ik nog steeds het kleine meisje dat geen angst kent, dus kan ik er niet goed tegen dat er iets is wat ik niet durf. - Welk boek moet iedereen gelezen hebben en waarom?
Hmm, over smaak en kleur valt niet te twisten. Laat ik het maar houden op het favoriete boek uit mijn kindertijd: De Reuzenperzik van Roald Dahl, omdat ik nog steeds vind dat Roald Dahl de beste schrijver aller tijden is. - Welk goed doel steunde je onlangs en waarom net dat goede doel?
Ik stort maandelijks bedragen aan Unicef, WWF, Artsen zonder Grenzen, Amnesty International, het Rode Kruis en Hachiko (leren kennen dankzij Daphné). Waarom? Tja, wellicht om mijn geweten te sussen…
Ik ben te lui om nieuwe vragen te verzinnen. Dus hier stopt de Award.
Ik duik zelf en kan je alleen maar aanraden om inderdaad te starten met een duikopleiding in een zwembad. Tijdens mijn opleiding moesten we vb. in de breedte van het zwembad 4x zonder bril tussen twee dichtgedraaide flessen zwemmen. Lijkt misschien onnozel, maar de eerste keren is dat toch wel een beetje stressen, want je ziet niet goed en moet dan ook nog een fles opendraaien om lucht te hebben, terwijl je niet eens duidelijk ziet waar die draaiknop juist zit. 3x ademen en dan moet je weer vertrekken naar de overkant van het zwembad en begint het weer opnieuw… Dat is natuurlijk niet iets wat je buiten in de oceaan gaat doen 😉 Maar door zo’n oefeningen leer je wel beetje bij beetje om kalm te blijven onder water, niet onmiddellijk te panikeren wanneer je vb. water in je bril krijgt enzovoort.
In alle geval, als je wilt duiken: zeker doen! Eens je geen schrik meer hebt om onder water te gaan, is dat de meest zalig ontspannende plek die er is.
En nu ga ik stoppen met schrijven, want ik ben wat aan het overdrijven denk ik
Ik heb geen enkele ambitie om duiklessen te volgen. 😉 Ik zou de proef die jij beschrijft niet eens kunnen afleggen, want ik heb harde lenzen en die gaan zwemmen als ik mijn ogen opendoe onder water en duiken met mijn bril op zie ik niet echt zitten. Ik wil gewoon nog eens een initiatieles doen mét duikbril op mijn neus en gewoon tot de bodem afdalen.
Ah ok, dat had ik verkeerd begrepen. Ik dacht dat je met “een poging wagen, misschien in een meer gecontroleerde omgeving als een zwembad?” meer bedoelde dan enkel een initiatieles
Zo’n initiatieles kan zeker helpen, maar als ik lees hoe angstig je nu reageert, betwijfel ik of één les veel effect gaat hebben. Nu ja, onze opleiding is (grotendeels) gericht op duiken in de Oosterschelde, waar je vaak in slechtere omstandigheden duikt (veel stof, slechte zichtbaarheid…). In tropisch water is het (meestal) een pak makkelijker en kalmer duiken, dus wie weet kom je er dan wel met één of twee initiatielessen. In alle geval succes ermee als je het nog eens probeert!
En hoe dan ook, dat je het Great Barrier Reef gezien hebt, of het nu al duiken of al snorkelend is, daar ben ik serieus jaloers op 😉
Ik ben voor het avontuur in het Great Barrier Reef al eens gaan duiken in zee in Tenerife. Daar had ik twee pogingen voor nodig. De eerste poging draaide uit op een totale mislukking, bij de tweede ben ik wel degelijk tot aan de bodem geraakt (was ondiep water), zij het moeizaam. Ik kan er gewoon niet tegen dat de laatste keer alweer een mislukking was en vind van mezelf dat ik zulke irrationele angsten moet overwinnen.
Ik lees je reisverslagen als de bestemming mij als reiziger interesseert. Momenteel spreekt Azië me (nog) niet zo erg aan maar wie weet denk ik daar over een paar jaar anders over en dan kunnen jouw ervaringen nog van pas komen, dus bedankt dat je ze deelt met het www. Om nog een voorbeeld te geven: dankzij jouw verslag over Génève, een stad die me toeristisch niet meteen aansprak, heb ik zin gekregen om daar naartoe te gaan!