Het was het eerste huwelijk dat ik bijwoonde in mijn leven en ik vond het allemaal even geweldig. Het overheerlijke eten, de fabuleuze wijnen, het poepchique kasteel waar het feest plaatsvond, de toneeltjes van de familie, het dansen tot in de vroege uurtjes,… Ik had me voor de gelegenheid zelfs laten maquilleren en mensen die mij een beetje kennen, weten hoe zeldzaam dat is. De herinneringen aan die dag staan me nog levendig voor de geest. Het lijkt alsof het gisteren was.
Spijtig genoeg is het sprookje nu uit. Niet dat er in onze omgeving nog geen koppels uit mekaar gegaan zijn, maar dit is het eerste koppel met kinderen dat gaat scheiden en dat maakt het dubbel zo pijnlijk. A clean break is niet mogelijk als je samen een gezin hebt. Gelukkig gaan ze op een beschaafde manier uit mekaar en waken ze erover dat de kinderen de nodige aandacht krijgen om dit te verwerken. Ik kan alleen maar hopen dat ze allebei erin slagen los van mekaar een nieuw leven uit te bouwen. Wat niet makkelijk kan zijn als je meer dan de helft van je leven samen geweest bent.
Zo, zo spijtig.
En dan blijkt dat je met kinderen eigenlijk nooit echt uit elkaar kunt gaan.
Het enige gevoel blijft idd: spijtig.