Ik pikte dit boek mee in zo’n Boekenvoordeelwinkel voor geen geld. Een klassieker uit de Engelse literatuur gaat er altijd wel in. Alleen maakte ik de fout om de Nederlandstalige versie te kopen en niet de originele versie. Woeste hoogten, het klinkt toch minder dreigend dan Wuthering Heights.
Wuthering Heights is het enige boek van de hand van Emily Brontë en meteen een meesterwerk. Het boek wordt beschouwt als één van de grote liefdesgeschiedenissen van onze tijd. De liefde tussen de hoofdpersonages Heathcliff en Catherine die het hoofdmotief van dit boek vormt, heelt echter niet. Hun passionele, ongeconsumeerde liefde vernietigt niet alleen de twee geliefden maar ook iedereen rondom hen. De verpulverende kracht van Heathcliff’s wraak en diepgewortelde haat lijkt lang de bovenhand te halen, al komt er vlak voor het einde een ommezwaai en eindigt het boek hoopvol voor de jonge nazaten. Hoewel de geschiedenis me van het begin bij de keel greep en meesleepte tot het einde, heb ik mijn liefdesgeschiedenissen liever zoeter. Geef mij dan toch maar Pride and Prejudice, een happy end voor iedereen, een mens wordt daar vrolijker van.
Oh, dat liedje en die choreografie! Ik weet niet hoe vaak we daar naar geluisterd hebben toen we het boek voor Engels moesten lezen, weliswaar in een aangepaste versie. Ik wil al een tijdje eens het origineel lezen
Wuthering Heights heb ik niet gelezen in het middelbaar, wel Mary Shelley’s Frankenstein, helaas zonder begeleidend beeldmateriaal.