Ik mag dan wel een grote fan zijn van reizen met de trein (ondanks alle vertragingen, overvolle treinstellen, personenongevallen en stakingen), reizen met de bus is veel minder mijn ding. Maar soms is de bus het enig mogelijk vervoersmiddel om van hartje Brussel naar Schaarbeek te geraken op een donderdagavond, omdat mijn vriend en ik uitgenodigd waren bij vriendin F, haar charmante Italiaanse echtgenoot en al even charmante blauwogige zoon.

Rechtstaan op een overvolle bus en bij elk bultje in de weg (en zo zijn er veel tussen centrum Brussel en Schaarbeek) tegen je medereizigers gegooid worden. Rechtstaan in de trein is comfortabeler. Maar het was de moeite. We bewonderden het tijdelijke nestje van vriendin F en genoten van de heerlijke Italiaanse pasta die haar Italiaanse echtgenoot voor ons op tafel toverde. Al vond hij de pasta niet al dente genoeg (ook mijn eeuwige probleem: pasta perfect koken). Chapeau voor vriendin F trouwens, die erin slaagt haar zoon op te voeden en tezelfdertijd in Brussel full time te werken, terwijl haar echtgenoot in Italië woont en werkt. Al kan ik me voorstellen dat beiden de dagen aftellen tot ze weer definitief kunnen samenwonen in Italië.

En de bus, die bracht ons ‘s nachts van Schaarbeek naar Leuven aan een slakkegangetje dat me in een halfslaap deed wegsukkelen. Rechtstaan moesten we op dat late uur gelukkig niet.