Eén van de kleine ergernissen in mijn bestaan: de Danone-automaat in het CLT. Tijdens de pauze tussen de lessen door, drink ik al eens een actimelletje of eet ik al eens graag een rijstpapje. Sinds de plaatsing van de automaat, ettelijke jaren geleden, heeft het ding al meer niet dan wel gefunctioneerd. Eerst was het maanden aan een stuk onmogelijk om het luikje met de plastic lepeltjes te openen, wat hilarische beelden opleverde van mensen die hun puddinkje met hun vingers uitlepelden, dan weigerde de automaat geldstukken van 1 en 2 euro aan te nemen en nu valt al het geld er gewoon door. Wat lange files aan de automaat oplevert, omdat hongerigen en dorstigen tegen beter weten in blijven proberen de machine te overtuigen hun geld aan te nemen. Onbegrijpelijk dat een bedrijf als Danone er niet op toeziet dat apparaten waarin hun producten verkocht worden correct functioneren. En onbegrijpelijk dat de verantwoordelijke van de automaat er niets mee inziet dat al dat geld van potentiële klanten verloren gaat.

En ik, ik leid honger en dorst tijdens de pauzes.