Warschau – 19 juli 2011

Na een mindere nacht in het Radisson Blu hotel, zag ik mijn collega weer aan het ontbijt. De muggen hadden mij in Wilanów niet bepaald gespaard en ik was ‘s nachts wakker geworden van de ondraaglijke jeuk. Met het ouder worden, reageer ik steeds meer allergisch op muggenbeten. Mijn onderarm vertoonde een zwelling bijna zo groot als mijn vlakke hand en mijn benen zaten onder de dikke rode bulten met een doorsnede van meer dan een 2-eurostuk.

Het ontbijt was, zoals je dat van een vijfsterrenhotel mag verwachten, dik in orde. Ik zorgde dat ik genoeg at, want de lunch zou volgens het conferentieprogramma pas om kwart voor twee plaatsvinden. Gelukkige bleken er tijdens de koffiepauzes vers fruit en mierzoete koekjes geserveerd te worden. Lang leve de Poolse voorliefde voor gebak en zoetigheden!

De conferentie zelf bracht niet veel vernieuwende inzichten, maar dat had ik ook niet verwacht. Zo’n conferentie is vooral een gelegenheid om te netwerken en een overzicht te krijgen van de stand van zaken in andere landen. Uiteindelijk kampt iedereen zowat met dezelfde problemen. Al verschillen de meningen over hoe die problemen op te lossen. Er waren enkele presentaties die ik zeer goed vond en ik maakte kennis met mensen met wie ik graag businesskaartjes uitwisselde. En oja, de lunch was zoals we dat in Polen gewoon zijn, uitstekend.

De locatie waar de conferentie plaatsvond was ook de moeite. Het Centrum Nauki Kopernik is een splinternieuw gebouw met enerzijds een wetenschapsmuseum en anderzijds een conferentiecentrum met uitzicht op de Wisla en een leuke tuin. Gedeeltelijk gefinancierd met Europees geld, uiteraard. Het Centrum Nauki Kopernik lag vlakbij de nieuwe bibliotheek die we de dag voordien bezochten. Het is duidelijk dat er volop geïnvesteerd wordt om deze buurt een nieuw élan te geven.

Aan het einde van de conferentiedag kregen we toegangsticketjes aangeboden voor het museum. Mijn collega had daar niet meer zoveel zin in en ging terug naar het hotel, maar ik wilde graag nog even in het museum rondlopen. De proefjes waren vooral gericht op kinderen, wat niet wegneemt dat de tentoonstelling goed in mekaar zat met uitleg over scheikundige en natuurkundige fenomenen, een heel onderdeel over de werking van het menselijk lichaam én ze hadden een replica van de slinger van Foucault. De heldere uitleg op de bordjes was zowel in het Pools als in het Engels opgesteld. Anders zou ik er niet veel aan gehad hebben. 😉

Nadat het museum gesloten was, wandelde ik op mijn gemak terug naar het hotel. Onderweg stopte ik even bij de nieuwe vleugel van het prachtig gerenoveerde Chopin Museum voor een kopje échte warme Poolse chocoladedrank en een tiramisu. De warme chocolade was gedecoreerd met marshmellows. Het was heerlijk.

Ik was nog net op tijd in het hotel om snel onder de douche te springen, want de bus voor het avondprogramma stond al op ons te wachten. Ditmaal werden we naar het Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle gebracht, een minder indrukwekkende locatie dan Wilanów. Na de speeches kregen we de prijzenwinnende animatiefilm The Lost Town of Świteź (TODO) te zien. De animatie was prachtig, maar het thema van de film (godsvruchtigheid wordt beloond) was niet bepaald mijn ding.

Oja, het diner was natuurlijk weer erg verzorgd en overvloedig. Alleen spijtig dat we te laat waren om nog een stukje van de tentoonstelling mee te pikken, de honger had ons eerst richting buffet gedreven.

About yab

Yet another blogger. Wie meer wil weten, moet gewoon mijn blog lezen.

1 Response

  1. Ik betwijfel of die superontstekende muggenbeten met de leeftijd te maken hebben. Ik heb daar namelijk sinds een jaar of 2 ook ongelooflijk veel last mee.
    Het is de intoxicatie der supermug, I tell you.

Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>