Zo voel ik me sinds mijn terugkeer uit Japan. Het ging vrij vlot om de meer dan 550 werkmails terug te brengen tot een dikke 200, maar nu schijn ik te blijven steken op zo’n 100 ongelezen mails. Er blijven dagelijks maar mails bijkomen en er wordt langs alle kanten aan mijn mouwen getrokken voor input alhier en vergaderingen aldaar. Ik heb het gevoel dat ik aan het verdrinken ben. Eigenlijk zou ik eens een weekend moeten doorwerken om voorgoed komaf te maken met die mailachterstand, maar dat conflicteert dan weer met mijn voornemen om in het weekend aan mijn achterstand Russisch (twee gemiste lessen) te knabbelen.
Ellep.
Rustig blijven, anders ga je het bos niet meer door de bomen zien. En prioriteiten stellen! Zo kom je er wel.
100 mails klinkt toch al beter dan 550. Zoals Lime het zegt: prioriteiten stellen! Dat kan je zeker, met al die dingen die jij probleemloos lijkt te kunnen combineren in je leven. Misschien geeft het feit dat je nu licht geeft in het donker je wel extra energie om in je mails te vliegen? 😉
@Doornroosje: Haha, wie weet?
@Lime: Probeer ik te doen, hoor. Maar ik had echt gehoopt om na anderhalve week werken al mijn achterstallige mail erdoor te hebben. Helaas fietsen er altijd vergaderingen en dringende kwesties tussen mijn e-mailplanning door.
*moet onwillekeurig denken aan die scène uit Bruce Almighty, en de gebeden-mailbox*