Een tijd geleden zei de leerkracht fotografie dat we vandaag de mogelijkheid hadden om in de studio een fotoshoot met modellen te organiseren. Ik wist meteen wie ik zou vragen om model te staan: het tienerzusje van onze goede vriend H die momenteel in Chicago woont en haar vriendinnen. Ik had al hopen onscherpe foto’s van haar en haar vriendinnen op Facebook zien passeren en ik verwachtte dat ze wel enthousiast zou zijn om hieraan mee te doen. Ik bleek me niet vergist te hebben, ze hapte meteen toe. Gelukkig zagen de ouders het ook zitten, want het ging natuurlijk om minderjarige meisjes.
Tegelijkertijd had ik een kleine oproep gedaan voor extra modellen, in het geval dat. Groot was mijn verbazing toen de valkenier, die ik had leren kennen tijdens zijn optreden in het kasteel van Bouillon, aanbood om met wat roofvogels naar onze studio te komen. Het idee leek me geweldig: mooi uitgedoste meisjes met een roofvogel op hun hand, maar ik zag toch wat praktische bezwaren. Zouden die vogels dat geflits wel leuk vinden? Zouden de meisjes dat wel willen? Maar al mijn bezwaren werden snel van tafel geveegd en de afspraak werd geconcretiseerd.
En vandaag was het zover. Ik was behoorlijk zenuwachtig, want alhoewel de valkenier mij verzekerd had dat de vogels het helemaal zagen zitten, kon ik me toch enkele rampscenario’s voor de geest halen. En wat als hij daar nu stond met zijn vogels en de modellen het plots lieten afweten. Stress!
Maar kijk, rond half tien stonden alle lampen en softboxen opgesteld en kwamen de giechelende modellen met hun chaperone aan, net vijf minuten na de valkenier met zijn roofvogels. De valkenier had een valk, een buizerd, een kerkuil en een oehoe meegebracht. En de modellen zagen er piekfijn uit. Ik slaakte een grote zucht van verlichting. De kans dat er nu nog iets zou mislopen, was klein.
En dus gingen we aan de slag. Alles ging geweldig goed. We experimenteerden met belichting en de modellen namen poses aan alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. De vogels voelden zich volledig op hun gemak en de flitsen leken hen niet te deren. Al vergde het soms wat geduld om hen in de lens te laten kijken. 😉 De vogelpoep werd vakkundig opgevangen door wat papier op de grond (naar het schijnt is roofvogelpoep nogal moeilijk uit vast tapijt te krijgen).
En voordat we het wisten, was de voormiddag voorbij. We bekeken samen de resultaten van de foto’s en zowel de valkenier als de tienermeisjes waren enthousiast over het resultaat. Ik zag de tienermeisjes stiekem al van een modellencarrière dromen en ik moet zeggen, ze hebben dat enorm goed gedaan!
Ik kan jullie helaas geen foto’s laten zien van de modellen, want daar heb ik geen toestemming voor, maar ik denk dat de vogelmodellen geen bezwaar hebben dat ik hun mooiste poses hier aan jullie toon.
Ik ben anders wel razend benieuwd achter de resultaten. Maar voorlopig zal ik gewoon naar het vogeltje/de vogeltjes kijken.
amai sjiek. Is die laatste de buizerd of valk?
Er zitten heel regelmatig roofvogels langs autosnelweg op afsluiting spoorweg (E40 richting Luik en nu ook aan die werken op E19). Soms zeg ik echt luidop “WOW” als ik die zie zitten. Daar straalt zo’n stille kracht uit en ik vind het altijd jammer dat ik niet weet wat ze dan precies zijn.
De laatste is een valk.