Ik mag echt niet klagen wat mijn werk betreft, er worden mij echt veel mogelijkheden geboden om opleidingen te volgen en te netwerken. Zo zat ik deze middag op een netwerksessie met als thema “balans werk – privé”. Iemand van de deelnemers mocht een probleem aan de groep voorleggen en wij mochten suggesties en oplossingen aandragen. De casus in kwestie klonk me zo cliché in de oren dat ik bijna moest gillen. “Mama met twee jonge kindjes, pendelt tussen school, crèche en werk, heeft een functie met verantwoordelijkheid, wil geen poetsvrouw, wil haar kinderen niet te veel bij de grootouders achterlaten, zit bijna elke avond thuis werkmails te beantwoorden, omdat ze het anders niet gebolwerkt krijgt en heeft bijgevolg totaal geen tijd voor zichzelf. Het typevoorbeeld van iemand die alles tegelijkertijd perfect wil doen en dus het gevoel heeft dat ze op alle vlakken tekort schiet.”
En toen was ik gewoon even blij dat ik mijn drukke leven tenminste geheel en alleen aan mijn egoïstische zelf te danken heb en ik niet de zware verantwoordelijkheid tors om kinderen in deze wereld naar volwassenheid en een onzekere toekomst te leiden, gebukt gaand onder een gigantisch schuldgevoel.
Leve mijn eigen, drukke leven!
Soms heb ik de indruk dat jij altijd maar argumenten aanhaalt om géén kinderen te moeten hebben.
Da’s toch niet nodig? Er geen willen is meer dan reden genoeg!
En al diegenen die dat niet ‘snappen’. Oh, so what, laat ze!
het is zoeken, vind ik, maar het wordt in mijn geval steeds beter. Ook al wegens “it takes a village to raise a child” , dat ondertussen bijna een mantra in mijn hoofd is. In het begin wilde ik Mira zo weinig mogelijk naar de creche doen, want ik vond dat verantwoordelijkheid ontlopen. Vanaf september gaat ze zelfs een dag meer: ik heb de tijd voor mezelf nodig, en ik zie dat ze content is in de creche.
En zaterdag bijvoorbeeld, was het super weer en in plaats van met de dochter op schok te gaan heb ik mijn ouders gebeld, zij hebben de kleindochter opgehaald en een heerlijke middag gehaald. En ik ben met mijn lief in de stad gaan slenteren en ijsjes weest eten.
Feit is: eens ge moeder zijt, zijt ge altijd moeder. Maar het is niet omdat ge altijd moeder zijt, dat ge alleen moeder zijt.