Vandaag zou er een nieuwe collega in mijn team starten. Een collega met wie ik voor de eerste keer zelf de sollicitatiegesprekken gevoerd had. De jury bestond uit vier personen en unaniem hadden we haar als beste gerangschikt. Groot was dan ook mijn ontgoocheling toen ik deze ochtend op kantoor kwam en de personeelsdienst mij meedeelde dat de nieuwe collega gisterenavond had laten weten niet te komen. Ze had een andere jobaanbieding gekregen en die aangenomen. En even voelde ik me persoonlijk afgewezen. Alsof mijn team niet tof genoeg zou zijn en ons werk niet boeiend genoeg was. Natuurlijk weet ik rationeel gezien dat er nog heel veel andere factoren meespelen bij de keuze van een job, maar toch, ik had echt het gevoel dat het klikte en ze een geweldige meerwaarde voor ons team zou betekenen. Ik heb vannacht zelfs slecht geslapen omdat ik scenario’s aan het overlopen was, hoe ik haar zou voorstellen aan de collega’s, wat ik haar het eerst te lezen zou geven, welke kleine taken ze al kon doen om zich in te werken,… Slaap gelaten voor niks.

Gelukkig hadden we nog een kandidaat achter de hand. En jongeman deze keer. Hij begint komende maandag. Hopelijk laat hij ons niet in de steek.