Vrijdagavond gingen mijn vriend en ik naar het USO-reisconcert in de PDS. Ik had niet verwacht veel bekenden tegen te komen, maar kijk, de Russische les bleek goed vertegenwoordigd te zijn (waarschijnlijk voelde iedereen zich zwaar onder druk gezet omdat twee van onze klasgenootjes meespelen in het USO ;-)). En na het concert liep ik op de receptie geheel onverwacht iemand tegen het lijf met wie ik nog in de studentenvereniging gezeten heb. De (zwangere) dame in kwestie bleek dan weer mijn in het USO spelende klasgenootjes uit de Russische les te kennen. En dit weekend vond ik op Facebook het meisje terug met wie ik jaren geleden in de noteleer zat en die toen mijn beste vriendinnetje was. En zij blijkt nu het lief te zijn van een collega met wie ik regelmatig samenwerk.

Had ik al eens gezegd dat het een kleine wereld is?

PS: Na elk klassiek concert dat ik bijwoon, zucht ik dat ik toch dringend mijn instrument eens vanonder het stof moet halen. Tot nu toe is het nog altijd bij zuchten gebleven.