‘t Is waar, ik lees te weinig non-fictie. Voor mij werk moet ik al veel lezen en ik denk dat ik me daarom, als ik voor het plezier lees, graag terugtrek in een denkbeeldige wereld. Maar zo nu en dan krijg ik van mijn lieve tante I een non-fictie boek cadeau, dat ik met veel plezier lees. Zeker als het over een actueel thema gaat als feminisme in de Arabische wereld. Er wordt namelijk weer geprotesteerd aan de schoolpoorten tegen het hoofddoekenverbod in sommige scholen.
Het boek Dolle Amina’s van Samira Bendadi onderzoekt of er al dan niet feminisme bestaat in de Arabische wereld en komt tot de conclusie dat dit wel degelijk het geval is, zij het dat het veel verschillende gedaanten kan aannemen en dat de meningen over heikele kwesties als het erfrecht, de huwelijksvoogdij en de hoofddoek erg uiteen lopen. Sommige vrouwen waarschuwen ervoor dat vrouwen als Ayaan Hirsi Ali geïnstrumentaliseerd worden om racisme tegen moslims aanvaardbaar te maken en dat dit discours ertoe leidt dat men alle moslim-mannen over dezelfde kam scheert. Feministen die in Marokko of Egypte zelf wonen begrijpen dan weer niet waarom de moslimvrouw in Europa een hoofddoek draagt. Er zijn stemmen die menen dat feminisme universeel is, andere menen dat de islam nood heeft aan een eigen islamitisch feminisme dat vertrekt vanuit de Koran als bron.
Persoonlijk vond ik de grootste verdienste van het boek dat het al die verschillende stemmen en opinies aan het woord laat. De moslimvrouw blijkt heus een mening te hebben en is niet de onderdrukte vrouw waarvoor zij in het westen vaak wordt aanzien. Natuurlijk is er nog een lange weg te gaan, in de thuislanden én in het westen, maar symbooldossiers als het hoofddoekenverbod hebben soms een omgekeerd effect dan dat wat ze proberen te bereiken. En ja, het element racisme is soms inderdaad niet ver weg.
Zelf ben ik er nog niet helemaal uit of ik voor of tegen de hoofddoek ben. Wel, eigenlijk ben ik tegen, want ik zou elke godsdienst liefst van deze aardbol zien verdwijnen en de hoofddoek blijft een symbool van een godsdienst, net als de tulband van de sihk, het keppeltje van de jood en het kruisje van de christen. Persoonlijk denk ik echter niet dat het mij zou storen, mocht ik bijvoorbeeld aan een overheidsloket door iemand met een hoofddoek geholpen worden. Het belangrijkste is dat het meisje met de hoofddoek haar werk goed doet én dat zij deze hoofddoek uit eigen vrije keuze draagt, niet omdat iemand haar hiertoe verplicht heeft. Een hoofddoek kan zelfs esthetisch zijn. Dat zie ik elke dag als ik door Brussel loop en die mooi opgemaakte, piekfijn verzorgde moslimmeisjes zie wiens hoofddoek perfect past bij hun outfit en de kleur van hun schoenen (ik zou er de energie niet voor hebben).
Het blijft een moeilijk debat. Maar het is prachtig dat moslimvrouwen hun stem laten horen, al is het om te protesteren tegen een hoofddoekenverbod.
klinkt als een heel interessant boek!
Iets waar ik me graag bij aansluit.
Al heb ik het volste begrip voor het geval in Antwerpen waarbij de school voor een verbod koos omdat bepaalde groepen andere (moslim)meisjes die hoofddoek opdrongen.
Klinkt interessant.
Het blijft inderdaad een moeilijke kwestie. Ik ben ook eerder tegen. Het is ook zo moeilijk te beoordelen of iemand echt vrijwillig voor de hoofddoek kiest. Misschien worden die meisjes niet rechtstreeks verplicht om er één te dragen, maar ik kan nog steeds niet helemaal geloven dat een vrouw er echt zelf voor kiest om een hoofddoek te dragen…
Juist omdat je niet in hun plaats zit en je niet weet wáárom ze een hoofddoek dragen kán en, vind ik persoonlijk, mág je geen mening vormen die kan leiden tot een verplichting waar een ander zich naar moet schikken! Akkoord, wij westerlingen willen die “onderdrukte” meisjes graag helpen, maar in veel gevallen zijn ze niet onderdrukt. Zijn ze dat wel, dan helpt een hoofddoeken verbod alleen hen niet. Persoonlijk vind ik het overgrote geroep trouwens niet getuigen van hulpvaardigheid, maar van een wrange smaak die de overspoeling van moslims in ons land na laat.
Bovendien ben ik het er ook niet mee eens dat alle godsdiensten verbannen zouden moeten worden. Er zijn al ontieglijk veel misdaden gebeurd “in de naam van God” of door “gelovige” mensen. Op dat vlak kan ik volgen. Maar ik denk ook aan die mensen, jong en oud hoewel in de minderheid hier in België, die zich gesteund voelen in hun geloof. Een kruisje, een koran of een dergelijk tastbaar iets van hun geloof vastnemen en bidden. Soms helpt het te geloven in een hoger iets om je gesteund te voelen in je keuzes en je niet zo alleen te voelen.
Dus ook hier, verbied niet iets juist omdat JIJ er geen nood aan hebt of een traumatiserende ervaring achter de rug hebt.
Dit is natuurlijk ook maar mijn kijk op de dingen
@kikkertje: Ik heb helemaal niet gezegd dat alle godsdiensten verbannen moeten worden. Godsdienstvrijheid staat in onze grondwet, wie zou ik zijn om godsdienst te verbieden?
Het is wél zo dat in mijn ideale wereld godsdienst niet zou bestaan. Godsdienst is iets wat mensen hebben uitgevonden om zichzelf te troosten en als excuus om anderen te onderdrukken.
Godsdiensten helpen mensen juiste om van het slechte pad af te blijven.
@Sara: Ik kan niet anders dan vaststellen dat de godsdiensten in hun huidige vorm daarin jammerlijk falen.