Tja, veel valt er niet te zeggen over zo’n lange vliegtuigreis. Zitten, eten, lezen en proberen wat te slapen. Slapen op vliegtuigen, het is nooit mijn specialiteit geweest. Film kijken is een optie, maar de kwaliteit van die kleine schermpjes in de zetel voor je is ondermaats, om over de slechte geluidskwaliteit nog maar te zwijgen. En ondertitels aanzetten is niet mogelijk.

Om in New Orleans te geraken, moesten we een overstap maken in Chicago. Voor die overstap hadden we anderhalf uur. Dat leek ons ruim voldoende, maar de tijd die we nodig hadden om van de landingsplaats naar de vertrekgate van onze binnenlandse vlucht te geraken, hadden we ernstig onderschat.

Een overzicht van de stappen die we nodig hadden om van A naar B te gaan: koffer van de band halen, koffer op een andere band zetten, de veiligheidscontrole passeren alwaar we onze vingerafdrukken moesten achterlaten, daarna een trein nemen naar de andere kant van de luchthaven en dan opnieuw door een veiligheidscontrole voor de handbagage. Na al deze stappen, bleek dat we nog exact vier minuten hadden om ons vliegtuig te halen. Vier minuten die we al spurtend op de luchthaven hebben doorgebracht.

Hijgend kwamen we bij de vertrekgate aan. We waren de allerlaatsten die op het vliegtuig stapten. Na ons gingen de deuren dicht. Gelukkig was de crew op de hoogte van het feit dat we helemaal van de andere kant van de luchthaven kwamen en waren ze zo vriendelijk geweest om op ons te wachten. Grote opluchting toen we op onze plaatsen zaten. De rest van de vlucht verliep vlotjes.

Bij aankomst in New Orleans stond vriend K ons al op te wachten. De temperatuur in New Orleans was op dat moment een aangename 35 graden. Een kleine schok, toch wel. Onderweg naar Baton Rouge praatten we bij met vriend K, al kostte het me de nodige moeite om aandachtig te luisteren. Ik voelde mijn oogleden zwaar worden. We waren dan ook al bijna vijftien uur onderweg.

In Baton Rouge werden we enthousiast onthaald door vriendin L en de kinderen F, T en K. We kregen meteen een rondleiding door het huis en kregen de mooiste kamer van het ganse huis. Mijn vriend speelde daarop zijn kleren uit en dook het zwembad in, terwijl ik aan de kant bleef om fotootjes van het waterplezier te nemen. Kleine F, vijf jaar en al een heuse dame, heeft een echte boon voor mijn vriend en overstelpte hem met kusjes. De jeugd van tegenwoordig is er vroeg bij. 😉

Na het avondeten gaven we het gevecht tegen de slaap op en kropen we in ons bedje.