Zo eens om de drie jaar of zo, krijg ik een heel klein beetje opruimkriebels. Trigger vandaag: de absoluut onoverzichtelijke wanorde in onze logeerkamer. De rommel was ei zo na opgerukt tot aan de deur. Die deur ging nog net open en dan had je een heel smal paadje dat naar de schoenenkast leidde, het venster was al lang niet meer bereikbaar. Deze namiddag een hele hoop oude rommel bijeen geschraapt en klaar gelegd om naar het stort te doen, wat oude kleren in de kledingcontainer gegooid, enkele cursussen terugbezorgd aan de oorspronkelijke eigenaars en wat rekken heringericht. En voila, ik kan er weer voor een jaar of drie tegen. 😉