Een vrij dagje. We sliepen uit tot maar liefst 7 uur. Langslapers dat we zijn!  Ik heb in één ruk alle kaartjes geschreven, nog enkele bijkomende kaartjes gekocht en het verslag van de voorbije dagen aangevuld. In totaal hebben we vijftig kaartjes geschreven. Dus als jij geen kaartje gehad hebt, komt dit doordat ik je adres niet had of omdat de post het kaartje verloren gedaan heeft. 😉

We verlieten het hotel pas rond een uur of elf. Via de prachtige houten boardwalk wandelden we op ons gemak naar het winkelcentrum The Pier. Terwijl we gisteren enkel modder zagen, bleven we nu wat langer stilstaan bij de door eb blootgelegde zandvlakte. Ons oog viel eerst op een groepjes pelikanen, maar daarna spotte mijn vriend een krabbetje in de modder. En daar, nog één en nog één. Hoe beter we keken, hoe meer leven we ontdekten: krabbetjes met feloranje scharen, zwarte krabbetjes, heremietkreeften, mudskippers (wandelende vissen), enzovoort. De op het eerste zicht doodse moddervlakte bleek te krioelen van het leven.

The Pier was een mooi splinternieuw winkelcentrum dat echter nog een beetje steriel aanvoelde. Veel winkelruimten stonden nog leeg en het was er niet bepaald druk. We kochten niks. Keken gewoon wat rond. We waren vlakbij de plaats waar de volgende dag onze boot zou aanmeren, dus gingen we daar ook even een kijkje nemen. ‘s Middags aten we snel en goedkoop in de food court vlakbij de Night Markets. Ik kocht me een paar nieuwe havanas (teenslippers) ter vervanging van mijn eigen slippers die er deze vakantie ergens in de buurt van Ayers Rock de brui aan gegeven hadden.

Na de middag stond de botanische tuin van Cairns op het programma. We legden de afstand van ons hotel naar de tuin te voet af, al bleek de tuin verder te zijn dan eerst gedacht en sloeg onderweg de vermoeidheid (en het daarbij gepaard gaande zeuren) toe. Het Nederlandse koppel dat we in Darwin leerden kennen, was heel enthousiast over de botanical gardens. En dit bleek geheel terecht. De botanische tuinen in Sydney verbleken gewoon ten opzichte van die in Cairns. Je vindt er een fantastische variëteit aan planten. Hoogtepunt vond ik de boardwalk door een stukje regenwoud, een overblijfsel van het regenwoud dat eens het grondgebied van Cairns volledig bedekte. Interessant: een plant met giftige haartjes die je maar beter vermijdt. Wie in contact komt met de holle haartjes vol met gif van deze plant kan zelfs overlijden. In het beste geval lijd je onuitstaanbare pijnen omdat het gif inwerkt op je zenuwstelsel. Gelukkig werd deze plant achter dik plastic glas tentoongesteld. Verder bood de tuin een weeping paper bark (wat een mooie naam voor een boom) en schitterende bloemen. Zeker een must als je in Cairns bent.

De terugweg naar ons hotel voerde ons langs het kerkhof van Cairns en een mooi gerestaureerd historisch houten huis. We hadden geen haast en namen de tijd om van de late namiddag te genieten. Terug in ons Bay Village hotel waren we best wel moe van het vele stappen en merkten we dat mijn decolleté wat te veel zon gezien had en een prachtig rode kleur had aangenomen. After Sun to the rescue!

‘s Avonds begaven we ons weer naar de esplanade op zoek naar een leuk restaurantje en om een onderwaterfototoestel te huren voor onze driedaagse cruise naar het Great Barrier Reef. ‘s Avonds is de Esplanade blijkbaar een verzamelplaats voor sportieve Australiërs: het wemelde er van de joggers, de ene al meer afgetraind dan de andere. Ik gaf mijn ogen de kost terwijl we omringd werden door knappe venten die sit-ups of push-ups deden aan de vele fitnesstoestellen. We bleven ook even staan bij een skatepark, waar jonge gasten met skateborden, fietsjes en rollerblades hun beste stunts boven haalden. De verlichting van het skatepark samen met de ondergaande zon zorgde voor een heel bijzonder effect.

Voor ons avondeten kozen we ditmaal een Thais restaurant uit. Thais is mijn favoriete keuken, bijgevolg heb ik al veel Thaise restaurants uitgeprobeerd, maar dit was toch één van de betere. Het eten was werkelijk overheerlijk. Na het eten deden we nog enkele moedige pogingen om wat foto’s van onze reis online te zetten. Met als enige resultaat veel gevloek en frustratie. De internetconnectie in de hotels waar we tot nu toe logeerden was, werkelijk overal abominabel. Ik heb het hier dan over de wireless connectie. Soms waren er ook vaste pc’s ter beschikking, maar daar kon je alleen maar mee surfen. Niet echt nuttig als je een usb-stick met foto’s wil inpluggen.

Aangezien we nog steeds geen telefoontje van Hertz gekregen hadden ivm de waarborg die wij nog terug moesten krijgen, belde ik zelf. Natuurlijk kreeg ik iemand aan de lijn die net uit vakantie was en van toeten nog blazen wist. Het hele verhaal nog eens uit de doeken gedaan. Gezegd dat ons een cheque beloofd was, dat wij buitenlanders zijn en die cheque graag in Australië wilden innen, jadajada. Ze beloofde haar manager erover aan te spreken van zodra die op kantoor was en ze zou proberen de cheque naar ons hotel op te sturen. Enfin, afwachten of deze belofte nu wel gehouden zal worden.

Voor het slapengaan pakten we één valies met alles wat we nodig hadden voor de cruise. De andere valies en de overige rugzakken zouden we achterlaten in ons hotel. Travel light, maties.