Wat doet een mens zoal na een ganse namiddag foto’s (van 13.30u tot 18.30u!) selecteren voor het aankomende trouwfeest van de schoonbroer? (Babyfoto’s, doopfoto’s, reisfoto’s, kleuterfoto’s, puberfoto’s, feestfoto’s,… En dit alles zowel voor de bruid als de bruidegom. Op den duur was ik het grondig beu.) Naar de film gaan, natuurlijk! Ik had een tijd geleden het voorfilmpje van Wanted gezien en was danig onder de indruk van de special effects. Het leek ook geen al te zware film. Ideaal als ontspanning na een namiddag werken.

Viel dat tegen, zeg. Zwaar teleurgesteld was ik. Wat een bloederige, geweldadige film. Ok, de special effects zijn echt de moeite, maar in de helft van de film heb je het wel gezien met al die kogels-die-niet-rechtdoor-vliegen-effecten. Al moet ik toegeven dat de treincrash ongelooflijk spectaculair is.  Het verhaal stelt bovendien niks voor. De grote onthulling zag je van mijlenver aankomen. En ik ga geen moeite doen om de gaten en de onwaarschijnlijkheden in het plot op te sommen. De scenaristen lijken me trouwens leentjebuur gespeeld te hebben bij andere klassiekers in het genre (the Matrix, Fight Club, zelfs Star Wars). Origineel? Vergeet het. En wat een rotfilosofie hangen de leden van the Fraternity aan. Moorden zonder daar vragen bij te stellen. Dégoutant.

Enfin ja, ik denk niet dat ik tot de doelgroep van deze film behoorde. Spijtig, want ik had er veel meer van verwacht.