Als je een bepaalde leeftijd bereikt hebt en al een tijdje in een vaste relatie zit, beginnen de vragen te komen over gezinsuitbreiding. Want ja, het is de normale gang der zaken dat een mens zich voortplant en bij vrouwen bestaat er naar het schijnt zoiets als een biologische klok. Meestal wuif ik dat soort vragen weg met een oppervlakkig: “Och, daar zijn we nog niet aan toe.” Terwijl ik dolgraag wil zeggen: “Ik wil geen kinderen, nu niet en hoogst waarschijnlijk nooit niet.” (dubbele negatie gebruikt als versterking) Ik zie kinderen als een beperking van mijn vrijheid en de enige persoon die mijn vrijheid mag beperken ben ikzelf. Ik heb nog heel veel plannen en dromen en die zijn nu eenmaal onverenigbaar met het concept kinderen. Ik weet dat dit egoïstisch klinkt, maar naar mijn mening moet je enkel nakomelingen op de wereld zetten als je er honderd procent voor wil gaan. Ik heb op geen enkel tijdstip in mijn leven het gevoel gehad dat ik mijn genen aan een volgende generatie wilde doorgeven, zo’n goeie genen zijn het nu ook weer niet. 😉 Moederinstinct het is mijn volkomen vreemd.
Moederinstinct
Respect. Beter bewust kiezen voor geen kinderen dan met tegenzin ergens aan beginnen dat nu eenmaal zo hoort.
En als je met je vriendje hierover op net dezelfde golflengte zit, dan is dat helemaal geweldig voor jullie.
Het spreekt voor zich dat je niet voor kinderen mag kiezen als je er niet achter staat.
Maar dat is gemakkelijk gezegd. Ergens zie ik dit toch als egoïsme. Neem dat niet persoonlijk, het is een gevoel dat bij me opkomt telkens ik koppels zie die me zoiets zeggen.
Je bent jong en je wilt wat. Da’s heel leuk. De dag dat het je zal spijten zal pas later komen. Als ie komt uiteraard. Dat weet ik niet. Maar je neemt een risico. Wie gaat naar je omkijken als je een dagje ouder bent? Je zal misschien wat blij zijn met de aandacht die je neefjes of nichtjes je geven. Als je het geluk hebt die te hebben natuurlijk, Tante Sucre?
Ergens is het toch je verantwoordelijkheid op deze aardkloot. Je bent tenslotte zelf het product van wat je nu afstoot.
En het valt me ook op dat het steevast “koppels” zijn dat steevast zeggen dat ze geen kinderen willen. Ik moet nog steeds de vrijgezel tegenkomen die daar even van overtuigd is.
Maar misschien ben ik ook gewoon te veel onder de magie van het vaderschap en wil ik niemand daarvan ontzien. Sorry dan voor deze vermanende woorden.
Een gelukkige papa.
@Serge: Er zijn genoeg mensen op deze aardkloot, er zijn er zelfs te veel. Door geen kinderen te krijgen, help ik iets te doen aan de overbevolking. 😉
Als vrijgezel was ik er trouwens evenzeer van overtuigd dat ik geen kinderen wilde. Ik heb dit ook redelijk vroeg in mijn relatie gezegd, omdat ik weet dat een kinderwens iets heel sterk is en ik het oneerlijk zou vinden om zo’n beslissing aan je partner op te dringen.
Neefjes of nichtjes zal ik hoogstwaarschijnlijk nooit hebben. En kinderen krijgen om in te staan voor mijn oude dag vind ík dan weer een egoïstische redenering. Ik zal zelf wel de nodige voorzieningen treffen om op mijn oude dag in een mooi rusthuis te kunnen zitten.
Ook ik heb bewust gekozen voor een kinderloos bestaan.
Een Arabier die dat vernam ontlokte het de uitspraak: ” Wil je alleen sterven?”
Die man was nog nooit in onze rusthuizen geweest. Het zit daar namelijk vol moeders die totaal vereenzaamd zijn.
Ik kan me hier helemaal in vinden. Mijn vriendin en ik denken er exact hetzelfde over. Als je voor kinderen kiest moet je hier inderdaad zelf helemaal achter staan en het moet niet zijn doordat het van je verwacht wordt.
Ik zou ook veel te hard mijn vrije tijd missen die ik nu in kan vullen zoals ik het zelf wil.
Ik kan je absoluut begrijpen. Dat is toch gewoon iets dat je zelf moet beslissen. Een aantal kinderloze koppels uit mijn omgeving zijn op onze leeftijd (rond de 40) ook nog steeds overtuigd van hun keuzes. Het is natuurlijk wel erg als je ongewild geen kinderen hebt. Maar zolang je er zelf gelukkig bij bent, hoeft niemand iets te zeggen. Zegt een heel overtuigde mama 😉
wel ik vind dat nu eens een goede beslissing se, als je geen kinderen wil, dan wil je ze nu eenmaal niet. En een kind dat er niet helemaal gewenst is voelt dat toch meteen. Als jullie er allebij achter staan, is dat een hele goede beslissing…
Uiteraard is dat je eigen keuze en moet je er zelf volledig achter staan voor je eraan begint.
Alleen stel ik me soms wat vragen bij die ‘volledig’, als die ooit eens ter sprake komt. Ok, je hebt van die geboren mama’s, die altijd al zeker geweest zijn dat ze een hele bende koters wilden om voor te zorgen. Maar ik ga ervan uit dat het grootste deel van de mensheid eigenlijk nooit echt zeker zal zijn.
Ik bedoel, ik wíl wel kinderen. Maar misschien ook niet. Want je geeft je vrijheid op, en het is toch ook echt wel beangstigend, en god weet wat voor monstertjes je op de wereld zet, en…en…
Om maar te zeggen : hoe kan je ooit echt zeker zijn dat je het wilt? En daarom ook : hoe kan je ooit echt zeker zijn dat je ze niet wilt?
Ik weet het ook niet hoor, just a thought 😉
80% krijgt spijt, las ik onlangs in een vrouwenblad. Ik weet niet wat hun onderzoek waard is. Ik wist al heel vroeg dat ik kinderen wou en vind het ouderschap een onvoorstelbare verrijking van het leven (en geen beperking).
Omgekeerd zou dus ook moeten kunnen (mensen die van jongsaf zeker weten dat ze geen kinderen willen) alleen kan ik het moeilijk begrijpen (net als en blinde niet weet wat kleuren betekenen).
Wat ik moeilijk vind, is om de groep mensen die echt geen kinderen wilt te onderscheiden met zij die eigenlijk wel willen maar niet kunnen of durven of te laat wouden of door hun eigen verleden niet aankan of of of .. en die ook beweren dat ze gewoon geen willen. Weinig mensen zijn eerlijk, ten opzichte van zichzelf of ten opzichte van anderen.
[…] je een blinde moeilijk kan uitleggen wat kleuren betekenen. Toch heb ik respect voor mensen zoals Yab die bewust geen kinderen willen, al zoek ik altijd onbewust naar goede redenen. Hebben ouders die […]
Ik vind het zever dat kinderen je vrijheid inperken. Dat kan je van werken ook zeggen, maar dat laat je toch ook niet omdat je het zint?
Waarmee ik niet wil zeggen dat je wel kinderen moet krijgen, maar dat van “mijn vrijheid wordt beknot” is dikke zever. Je vult dat in zoals je zelf wilt.
Even ter verduidelijking, want nu ik mijn commentaar herlees komt het harder over dan ik bedoelde:
Ik heb natuurlijk alle respect voor je keuze om geen kinderen te krijgen. Het is veel en veel beter dat mensen die geen kinderen willen geen kinderen krijgen. Er zijn al genoeg dutsen slachtoffer van zo’n verkeerde keuzes.
Ik wou dus alleen maar zeggen dat ik de reden “mijn vrijheid is weg” een drogreden vinden. De vrijheid mét kinderen is anders dan die zonder kinderen, maar als je als ouder zegt dat je je vrijheid kwijt ben omdat je kinderen hebt: dan ben je verkeerd bezig.
Tot mijn 25, 26 jaar wilde ik ab-so-luut géén kinderen. Geen haar op mijn hoofd dat er dan dacht. Moederinstinct, heu?? Rabiate tegenstander van kinderen zelf. En ik ergerde ook blauw aan al die vragen was toen ook al een jaar of 7 samen met Peter.
En zie me nu melig doen op mijn blog over mijn dochter.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het bij jou ook zo zal zijn, ik zeg alleen maar hoe het mij vergaan is. En je moet vooral doen wat je zelf wilt, en niet aantrekken van wat een ander er van denkt.
Goh en die vrijheid geef ik graag op hoor voor zo’n monstertje.
Ik ben er maar op mijn 30ste aan begonnen en daarvoor genoeg weggeweest, op reis gegaan. Btw, ik ga dat ook blijven doen, al zal het minder intensief zijn en op een andere manier. Maar het is daarom niet minder leuk, integendeel.
@yab: Grappig, ik denk er net hetzelfde over. Maar waag het niet dat uit te spreken, want owjee wat een onmens ben je dan. En er van uitgaan dat kinderen je helpen om niet te vereenzamen vind ik net zo egoïstisch als geen kinderen willen. Je kan ze toch aan je vastbinden voor de rest van hun leven? En ik wil in elk geval geen moeder zijn die de vrijheid van haar kinderen inperkt met psychologische chantage 😉
Oh ja, en voor diegenen die geen kinderen willen: http://www.kindervrij.nl/. Al heb ik de indruk dat de site al niet meer vernieuwd is sedert de tijd dat ik geen kinderen wou.
[…] 17 January 2008 over Kleine mensjes — De discussie bij YAB doet er mij weer helemaal aan denken: de tijd dat ik geen kinderen wou. Ik wou écht geen kinderen, […]
[…] las bij Lien en yab over […]
Dit is een persoonlijke keuze die iedereen moet respecteren. Wij waren 10 jaar samen (5 jaar getrouwd) toen onze dochter werd geboren, hadden al aardig wat van de wereld gezien en waren er toen klaar voor. Trouwens, proberen uit te leggen waarom je bewust maar 1 kind wil is ook niet zo eenvoudig. Botst ook op veel vooroordelen!
@inferis: Natuurlijk beperkt werken mijn vrijheid. Een mens móet nu eenmaal werken om centjes te verdienen om te overleven, dus veel keuze heb je op dat vlak niet. Ik zou graag de ganse wereld zien, mijn hele leven reizen van het één naar het ander. Maar omdat er grenzen zijn aan mijn vrijheid is dit onmogelijk.
Maar laten we serieus zijn, als ik dit weekend zin heb om een nachtje te gaan fuiven, dan doe ik dat gewoon. Iemand met kinderen kan niet opeens om twaalf uur ‘s nachts zeggen, goh, nu doe ik mijn dansschoenen aan en ik ben weg. Eens je kinderen groter zijn, ben je ook gebonden aan de schoolplicht. Je hebt een verantwoordelijkheid als ouder om voor je kinderen te zorgen. Voor mij lijkt het om die redenen evident dat kinderen je vrijheid (nog meer) beperken.
@Lien: Gelukkig trek ik me niet al te veel aan wat anderen over mijn keuze denken. Toch zijn de reacties vaak negatief. Wat ik niet goed begrijp, want het lijkt mij een zuiver persoonlijke keuze te zijn.
Ik wil ook geen kinderen.
Vroeger toen ik zelf kind was wilde ik al geen kinderen en nu ik een geweldige stabiele relatie heb met de beste man van de hele wereld ook niet. En veel kans dat ik er over 10 jaar ook geen wil.
Ik vind ook niet of het uitmaakt waarom je er geen wil. Als je er geen wilt, dan maakt de reden toch niet zo veel uit?? (dat ligt wel heel anders bij mensen die ziek zijn of erfelijke aandoeningen hebben ofzo)
Ik wil geen kinderen om een hele boel reden: Ik wil lekker egoïstisch altijd mijn zin kunnen doen, ik wil mij niet verantwoordelijk voelen voor iemand anders, ik heb bang dat ik het niet zou kunnen, ik was zelf een ongewenst kind, ik vind kindjes eigenlijk niet leuk, ik vond mezelf als kind al niet leuk, …
Allemaal redenen, maar eigenlijk komt het gewoon op het zelfde neer: Ik wil er geen! Daarvoor kan ik allerlei redenenen verzinnen, maar echt helemaal verklaren? Eerst kwam het gevoel: ik moet geen kinderen en daar ben ik later allerlei redenen gaan bijverzinnen, waarom ik er geen wil.
Ik heb gewoon niet het gevoel van: ik wil een kindje? Ik heb alle respect voor mensen die dat wel willen, maar voor mij is het heel moeilijk te begrijpen dat je zo’n gevoel wel hebt. (wat niet wil zeggen dat ik het niet respecteer)
Daarom ga ik niet helemaal akkoord met wat Annelissen zegt. Ik vind niet dat je onderscheid kan maken tussen mensen die er zogezegd ‘echt’ geen willen of mensen die niet durven. (niet kunnen is natuurlijk iets heel anders)
En wat ze zegt i.v.m. eerlijk zijn over je keuze van kinderloos blijven: da’s moeilijk, hoor. Daarmee kwets je vaak veel mensen. Je komt behoorlijk koud en hard over als je tegen een mama van lieve kleuters zegt dat je kinderen irritant vind?? (ok, zwaar overdreven reactie, maar soms wil je dat zeggen als je die vraag krijgt)
Ik vind het vaak ook vervelen dat je moet verklaren waarom je er geen wilt, terwijl bijna niemand de vraag stelt waarom je er wel wilt. Ik als bewust kinderloze persoon vraag aan mensen met kinderen toch ook niet: Euh, kinderen? Waarom wil je dat nu?
Mijn postje klinkt alsof ik nu zwaar anti-kind ben, maar dat is ook weer niet zo, hoor. Om de mama’s effe gerust te stellen. Ik wil er dan wel geen en snap niet waarom mensen er wel willen. Maar wat ik dan weer wel begrijp is: als je een kindje hebt, dat je daar alles voor over hebt en niet meer in termen van vrijheid beperken denkt. Dus ik heb wel veel begrip voor vrouwen die naast vriendin, partner, carriere-vrouw,… plots ook een ‘mama’ worden.
Maar zelf een mama worden: NO WAY!
Oei, ik ben blijkbaar redelijk hard opgegaan in dit onderwerp. :d :d
Soit, zolang iedereen maar zijn zin krijgt! Dat mensen die kindjes willen, gezonde blije kindjes krijgen. En dat de bewust kinderloze mensen, veel kunnen genieten van hun zogezegde ‘vrijheid’.
Tot mijn 27e was ik er 200% van overtuigd dat ik nooit kinderen zou krijgen. Ik was supercontent toen ik een lief tegenkwam dat daar net hetzelfde over dacht, wat een geruststelling…
En dan is dat klokje beginnen tikken. Eerlijk gezegd, ik ben er nog altijd redelijk in de war van, ik, notoir kinderhater die nu plots verlangt naar een kind. Ik lachte mensen die “zeg nooit nooit” en van die clichés spuiden altijd uit, maar in mijn geval bleken de clichés plots waar. Raar is dat zeg… Nu ja, voorlopig zijn er nog geen kinderen, en we zien wel wat er komt
Ja, maar Yab, op een gegeven moment heb je daar misschien gewoon geen zin meer in, om op gelijk welk moment zwaar te gaan fuiven. Het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar het is zo.
Mij kan het op dit moment echt niet schelen als ik op zaterdagavond al om 23u in mijn bed lig, als ik Janne in het bedje naast mij zie liggen. Het is dus geen inperking van mijn vrijheid. Ik wil je niet beïnvloeden, maar ik wil maar zeggen hoe het mij, notoire tegenstander van baby’s vroeger, vergaan is.
En inderdaad, als je dan zegt dat je het bij ééntje wil houden krijg je alweer commentaar. “Eéntje is geen ééntje” is de meest gehoorde. En twee, iederéén heeft twee kinderen. En als je er drie hebt is dat toch veel. En vier is helemaal te gek. Dan moet je een grotere auto kopen en al. Moraal van het verhaal: commentaar krijg je altijd, dus hou het gewoon bij je persoonlijke keuze
dit postje heeft blijkbaar wat ‘ophef’ veroorzaakt in blogland 😉 Zelf snap ik ook echt niet wat mensen er egoïstisch aan vinden om geen kinderen te willen. Het lijkt me eerder zeer onverantwoord om kinderen te krijgen omdat mensen dat van je verwachten. Zoals yab zelf al zei is het toch geheel en al een persoonlijke beslissing? Ik vind niet dat iemand hier iets kan tegen hebben, maar kom
@yab: de redenen die je aanhaalt zeggen genoeg over jouw leefwereld. Het is duidelijk dat je (nog) niet aan kinderen toebent.
Lien verwoordt het goed: er komt (misschien) wel een moment dat om middernacht gaan fuiven je niks meer zegt. En dan is het misschien wel tijd voor kinderen.
En ondertussen: profiteer er van, want eens je kinderen hebt komt het er niet meer van. :p
Tuurlijk is er niets egoïstisch aan om geen kinderen te wensen ! Ik denk soms dat mijn kinderwens pas egoïstisch is want ik ‘dwing’ zomaar een persoontje op de wereld dat daar niet om gevraagd heeft en dat helaas niet enkel vreugde zal kennen in zijn/haar (hopelijk lange) leven.
Maar toch koos ik voor kinderen. Een beetje voor mezelf, een beetje voor het Leven. Het is zo’n godsmirakel om een wezentje van niets naar volwassene te zien uitgroeien. Met zoonlief voel ik me al gezegend – al kan ik hem soms best wel eens achter het behangpapier plakken – en ik verheug me er al op om dat wonder een tweede keer te zien gebeuren onder mijn ogen.
Een stukje vrijheid ben ik misschien wel kwijt, maar ik heb in plaats daarvan wel een hele brok blijheid gekregen.
Maar zoals bij alles in het leven, geldt ook hier: volg je gevoel. Kinderen krijg je niet omdat het hoort, maar omdat het zo voelt …
@Inferis: Neem me niet kwalijk, maar ik denk dat je echt te weinig weet over mij om uit twee voorbeelden een conclusie te kunnen trekken over mijn leefwereld.
@linneke: Helemaal mee eens.
Misschien ter verduidelijking: Ik heb hoegenaamd niets tegen kinderen. Ik vind baby’s schattig, peuters grappig en kleuters met hun leuke gedachtensprongen geweldig om conversaties mee te voeren. Ik kan heel goed overweg met kinderen en kinderen hebben mij meestal ook graag. Ik wil er gewoon zelf geen. ‘t Is soms echt zo simpel.
Bah, een comment kan nooit overbrengen wat je echt bedoelt, zeker met “zachte” materie als dit.
@yab: Ik bedoelde gewoon dat er een verschil was in de dingen waar jij (lijkt) mee bezig te zijn tegenover de dingen die mij bezig houden. En dan enkel nog maar wat dit onderwerp betreft. Het “ik wil gaan fuiven wanneer ik wil” voorbeeld zou ik zelf niet eens meer kunnen bedenken. Het omgekeerd geldt waarschijnlijk ook.
En als het nu nog niet duidelijk is, dan leg ik je het misschien ooit wel eens in levende lijve uit. 😀
om je te bescheuren hier zeg
Ik wou heel mijn leven geen kinderen, mijn zus wou er altijd.
Wat is de situatie sinds kort ?
Ik ben mama geworden op 23/11 en mijn zus zal er wellicht nooit hebben 😉 Snif voor mij, want zou wel eens graag tante (of meter) worden.
Enfin ja, ik ben 35 en heb nu pas mijn eerste kind gekregen.
De laatste twee jaar begon dat gevoel op te komen en ik voelde ineens dat ik er klaar voor was.
Daarvoor zou ik er absoluut niet klaar voor geweest zijn.
En als vroeger mensen afkwamen met dat het geweldig is, een verrijking is, dan dacht ik altijd, hou eens op met dat gezaag.
Nu kan ik zeggen, het is echt wel zo
Maar ik respecteer iedereen zijn keuze.
Als je nadien maar geen spijt krijgt, want het is wel zo dat er een houdbaarheidsdatum op staat bij ons. Want ik ben er wel tegen dat ze vrouwen in hun menopauze nog helpen ! Dat is helemaal fout.
Toch ontroerend hoeveel mensen mij willen behoeden van een foute keuze. 😉
Ik wil er ook geen! En al die jaren moet ik me verantwoorden waarom ik er geen wil!
Gewoon geen zin in. punt. Ik begrijp Yab volledig.
Waarom moeten ouders eens niet uitleggen waarom ze WEL kinderen willen.
Zelf zie ik mezelf meer als een goede tante dan een moeder. Sommige mensen hebben gewoon een rol van moeder toebedeeld gekregen, anderen zijn gewoon geboren tantes, nonkels of leraars.
Idd, als ge op uw veertigste toch iets mist, het is nooit te laat, gewoon een kind van 22 adopteren en ge zijt weer mee 😉
@Marnik: Lang leve de creatieve oplossingen. 😉
‘t is toch normaal? Er zijn ZO veel vrouwen die jaren zeggen dat ze geen kinderen willen.
De natuur behoudt zware fuifgangsters tegen kinderdrang, dat is allemaal biologie. Gelukkig maar.
@Els: Tiens, ZO veel vrouwen die er ronduit voor uitkomen dat ze geen kinderen willen, ken ik nochtans niet in mijn vriendenkring. Daar is het al baby’s wat de klok slaat. Goed voor hen.
Het begint mij wel een beetje te storen dat ik afgerekend wordt op één (hypothetisch dan nog) voorbeeld. De tijd dat ik ongestoord van de ene fuif naar de andere kon gaan, ligt helaas al een tijd achter mij. Als de meesten commentatoren in deze thread de moeite hadden genomen om wat meer berichten op mijn blog te lezen, hadden ze dat geweten.
Een kindje dat in het Japans of Russisch in slaap gewiegd kan worden is ook uniek he.
En in plaats van moedermelk, kan je haar ook nog altijd een smoothie geven
[…] nieuwste leuven.blogt layout is trouwens zeer geslaagd) en plots zag ik bij Yab 38 commentaren op haar outing als BNM, bewuste niet-moeder.Eigenlijk had ik me na het lezen van haar blogartikel bewust commentaarloos […]
join the club.
Kinderen zijn ook niet aan mij besteed.
Babysitten vind ik nog leuk, maar ben blij als ik ze na een paar uurtjes weer mag achterlaten bij hun oudjes.
Hoi, ik ben Karel en ik verkoop stickers ten voordele van de organisatie YIGFDKH*. Op de stickertjes staan foto’s van Yab met allerlei lachende baby’tjes en kindjes van over het hele land, die graag op Yab haar arm zitten. Kopen, kopen, kopen!
*) Yab Is Geen Fuifbeest Dat Kinderen Haat
@Karel: Ik koop uw hele voorraad meteen op! 😉
Ik heb alles een tijdje niet gevolgd, maar nu toch heel de discussie gelezen.
Wat die kinderen betreft, sluit ik me aan bij yab. Ik begrijp perfect wat je bedoelt
Ik ben zelf ook een kindervriend, acht jaar lang elke zomer van begin tot einde op het speelplein gestaan om daar een dertigtal kleuters te animeren, getwijfeld om kleuteronderwijs te studeren, twee jaar leiding geweest in de chiro (ook bij de kleinsten), vaak gaan babysitten …
Kinderen zijn geweldig, met kleuters kan je inderdaad de leukste gesprekken voeren en niets zo leuk als tekeningen krijgen van je kindjes of van een van he kleuters te horen krijgen dat ie verliefd is op ‘de juf’.
Maar het allerleukste is dat die kindjes op een bepaald moment naar huis gaan en ik dan ook naar mijn eigen, rustige plekje kan. Ik was altijd heel blij als ‘mijn kindjes’ ‘s ochtends aankwamen, maar ik was minstens even blij als ze ‘s avonds weer naar huis vertrokken.
Je eigen kinderen zijn er altijd. Zelfs als ze niet bij jou zijn, zitten ze in je gedachten. Zelfs als ze volwassen zijn, blijven ze je kinderen, met alle vreugde en pijn die daarbij komt kijken.
Mijn mama zegt altijd dat ze, indien ze alles opnieuw kon doen met wat ze nu weet, ze geen kinderen meer zou willen. Nu ze ons (mij en mijn zus) heeft, zou ze ons niet meer willen missen en is ze daar reuzeblij mee, maar toch zou ze het niet opnieuw doen. Grof ? Egoïstisch ? Als je het mij vraagt niet maar wanneer ik dit aan andere mensen vertel, zijn die vaak heel verbaasd. Ze begrijpen zelfs niet dat ik het haar niet kwalijk neem, dat ze zoiets zegt.
Ik kan hier nog een paar uur over doorgaan (ja, ook ik word vaak genoeg geconfronteerd met vriendinnen die smelten bij het zien van babyspullen en haast niet kunnen wachten om eraan te beginnen) maar we zullen het over zoveel jaar gewoon wel zien zeker ?
wreed goeie cynische comic over het moederschap
Ik wou altijd kinderen tot mijn 25ste. Nu, jonge 30-gers, ben ik en mijn man (17 jaar samen en 10 jaar gehuwd) het leven anders gaan bekijken. Genieten is de boodschap, vandaag en niet morgen. Wij hebben geen kinderwens en willen ons leven dan ook niet laten omzwaaien door kinderen. Ik heb 3 zussen en een broer en allemaal hebben ze 3 kinderen. Ik ga zondags niet naar thuis omwille van de drukte. Moet ik mij dan schuldig voelen niet aan kinderen te willen denken? Neen, al diegenen die geen respect hebben voor een dergelijke beslissing zijn diegenen die ervan overtuigd zijn kinderen te “moeten” hebben (het hoort zo, iedereen heeft kinderen) en nadien in de krant te lezen wat er met deze hupkes allemaal gebeurt in de wereld !! Dergelijke mensen moesten gesteriliseerd worden !! Hadden die beter dan niet kinderloos gebleven !! Wees blij dat een klein deel van de bevolking zijn verstand gebruikt en ervoor uitkomt en bewust en verantwoord geen kinderen wilt ! Veel van die jonge snotapen beginnen eraan omdat het nu eenmaal zo hoort, mishandelen hun kind tot het dood valt !! Oh ja … dat is pas een kinderwens zeker !!! Think about it.
Mijn man en ik zijn dit jaar 15 jaar samen. We hebben nooit een kinderwens gehad. En nu eigenlijk nog niet, we zijn graag bezig met kinderen, zolang ze ‘s avonds terug mee naar huis gaan met mama en papa? Maar toch weten niet wat we moeten doen, wel of geen kinderen. Ik ben bang dat we later gaan zeggen ” hadden we maar”. Mijn man heeft dan weer zoiets van, beter dat, dan zeggen dat je ze liever niet had gewild. Ik denk eerder dat er ons door onze omgeving (ouders en schoonouders) een schuldgevoel wordt aangepraat omdat we er geen nemen! We zitten hier echt al een tijdje over te tobben en komen er niet uit.
@Wendy: Ik wil je beslissing helemaal niet beïnvloeden, maar kinderen nemen uit schuldgevoel lijkt me niet zo’n goed idee. Het is jullie keuze!
[…] te overtuigen dat de vrouwelijke blogs in kwestie heus wel wat meer dan wijvenblogs zijn? Oja, over kinderen heb ik trouwens mijn zegje al gedaan, ik kreeg zowaar een bende ziedende vrouwen op mijn […]
[…] een paar maanden kreeg YAB half internetland over haar omdat ze zei dat ze geen kinderen […]