Net terug van alweer een veel te lange vergadering van mijn studentenvereniging (de vergadering begon om acht uur). Elke keer nemen we ons steevast voor om de vergadering te beperken tot maximaal twee uur. En telkens weer gaan onze goed voornemens de mist in (behalve dan die ene keer dat ik de vergadering geleid heb, ik ben een strenge tante).

Onze niet meer zo kersverse voorzitter zat, na drie maanden in Vietnam aan zijn thesis gewerkt te hebben, voor de eerste keer een vergadering voor. Hij heeft nog veel te leren. Hij hield de teugels niet strak genoeg in de hand, waardoor er naar hartelust kon afgedwaald worden van de onderwerpen die op de agenda stonden. (Ook ik pleit schuldig. Een beetje zeveren is altijd plezant.)

Nuja, er zijn toch een aantal belangrijke knopen doorgehakt. Het was dus een lange, maar gelukkig geen nutteloze vergadering.

Ha, er zijn dus toch nog studenten die zich belangeloos willen inzetten voor de medemens. En dan nog wel collega-rechtenstudentjes. Mijn hart wordt er zowaar warm van.

Worstel je met (eenvoudige) juridische vragen en durf je niet dadelijk naar een advocaat of notaris stappen? Surf naar het Juridisch Forum.

Net terug van cursussenjacht. En wat is de buit? NUL cursussen. Jawel, u leest het goed: NUL. En het is nota bene al half november, zo lang duurt dat eerste semester nu ook weer niet meer. De ACCO en de Universitare Pers sucken. Nah.

Voor mij is de cursussenjacht sowieso al iets moeilijker dan voor de modale student, omdat ik voltijds werk en ik dus moeilijk tijdens de openingsuren in de ACCO geraak (lang leve de cursusdienst van VRG die tenminste laatavondopeningen heeft).

Nu huldigen ze in de ACCO het principe: “hoe meer studenten, hoe minder cursussen we drukken”. En als je dan klaagt dat je daar al voor de derde keer staat en dat de cursussen die jij zoekt nog steeds niet binnen zijn, dan zeggen ze dat het de schuld van de prof is die niet de juiste aantallen heeft doorgegeven. Daaruit kan ik dan alleen maar concluderen dat proffen het principe huldigen: “hoe meer studenten, hoe minder cursussen ik laat drukken”. Een mens vraagt zich af waarom die imbecielen niet gewoon de lijsten van de inschrijvingen opvragen? Kunnen ze toch gewoon zoveel cursussen laten drukken als er studenten zijn? Neen, bij de ACCO je moet je eerst inschrijven op een fucking lijst van twintig pagina’s of zo en dan kan je om de week eens gaan horen bij de ACCO of ze al de goedheid gehad hebben wat cursussen bij de drukken.

En dan zijn er proffen die hun cursus laten drukken bij zoiets als de Universitaire Pers. Die zijn alleen maar open tijdens de week van acht tot vier. Ik heb daar al eens op een zaterdag voor gesloten deur gestaan. Vandaag had ik een vrije dag (lang leve de koning!) dus ik sta daar rond kwart voor vier om mijn cursus op te halen. Blijkt dat je daar niet met bancontact kan betalen. “Wij zijn geen winkel, mevrouw”. WTF zijn ze dan wel? Ze verkopen toch cursussen of niet? Dus ik naar de dichtsbijzijnde geldautomaat, die natuurlijk geen geld wil spuwen. Eer dat ik een werkende geldautomaat gevonden heb, is het natuurlijk vier uur voorbij en kan ik naar mijn cursus fluiten. “Ja, mevrouw, komt u morgen vanaf acht uur maar terug.” Ja, dan zit ik wel op mijn werk, you morons.

Tandengeknars.

Voor de site van het jaar? Lees ook de tips van Pietel, Mark, Michel en i..

http://yab.be werd helaas schandelijk over het hoofd gezien! Pfft! Da’s zoals met échte kunstenaars, die krijgen ook pas erkenning na hun overlijden. 😉

Yep, alweer iets nieuws uit de koker van de Google-crew. Waar blijven ze het halen?

Gisteren zijn we in Hasselt op stap geweest met mijn broertje en zijn vriendin. Eeuwen geleden dat ik nog eens in de provinciehoofdstad van Limburg was geweest. Hasselt is ondertussen flink veranderd. Best een mooie stad eigenlijk. (Niet dat er ook maar iets boven Leuven gaat, natuurlijk!) Sinds het burgemeesterschap van Steve, heeft Hasselt zichzelf alleszins een zeer geslaagde facelift cadeau gedaan. Misschien volgend jaar eens naar de jeneverfeesten gaan of zo. Kwestie van de stad te herontdekken.

We zijn de avond begonnen met een filmpje in de Kinepolis (Match Point van Woody Allen, een aanrader! Ik ga er niet te veel over vertellen, want dan verknal ik het voor potentiële kijkers. Eén ding staat vast: Scarlett Johansson is werkelijk om in te bijten!) Na de film nog iets gaan drinken in de Geletterde Mens en wat bijgepraat over de dingen des levens.

Vanavond zijn we gaan eten bij vrienden van ons. De vrouw des huizes had ongelooflijk haar best gedaan. We kregen een werkelijk voortreffelijk driegangenmenu voorgeschoteld, overgoten met een lekker glaasje wijn. Lekker eten in goed gezelschap, hét recept voor een geslaagde avond. En ik heb voor de eerste keer van mijn leven een baby de fles gegeven! (Er was niks aan! Super easy!)

Auto’s aansteken is zo passé, probeer het eens met een fiets.

11 november is meer dan gewoon een dagje vrijaf (hoewel ik natuurlijk zeer blij ben met een dagje vrij). Het is in de eerste plaats de dag waarop we het einde van de Grote Oorlog herdenken. Na vier jaren van ellende en bloedvergieten in de loopgraven, tekende een Duits minister op 11e van de 11e 1918 om 11 over 11 uur in een treinwagon te Compiègne de overgave. Een oorlog die negen miljoen doden eiste. Genoeg om hier even bij stil te staan.