Vrolijk kerstfeest!

Voor de klanten van de INNO dan toch. Kerstbomen, kerstballen, kerstlichtjes, kerstslingers, kerstmannen, kerstengels, kerststallen, you name it, they’ve got it. Grote afwezige in al deze kerstvreugde is Sinterklaas. Wat is er met onze goedheilige man gebeurd? Heeft hij het te zeer naar zijn zin in Spanje om nog af te zakken naar België? Voelt hij zich in zijn gat gebeten door die olijke dikkerd in het Coca Cola-rode pakje, die zijn haarstijl en vrijgevigheid probeert te imiteren? Of is het dan toch de reumatiek die toeslaat?

Daarom deze bede:
Sint, laat u niet afschrikken door al dat kerstgeweld! Vergeet de Belgische kindjes niet. Mijn schoentje staat alvast klaar, want, lieve Sint, dit jaar ben ik superbraaf geweest. En wie zoet is, krijgt lekkers…

Belgacom staakt

‘k Was deze ochtend niet echt in topvorm, dus geen foto’s van uw reporter ter plaatse. Maar voor wie het interesseert: er staan groene mannetjes aan de ingang van de Belgacomtoren in Brussel Noord. Het is me niet heel duidelijk waartegen ze staken, maar op één van de borden stond iets over ontslagen.

Bij deze bent u, trouwe lezer, weer helemaal op de hoogte van de spannende gebeurtenissen alhier in Brussel. 😉

Zucht

Deze ochtend heb ik serieus last van het “day after”-syndroom (een combinatie van slaapgebrek en Chinese saké). Gisteren iets gaan eten samen met de alumni en de huidige medewerkers van mijn studentenvereniging (aanrader voor mensen met grote honger: de Wok Dynasty in Heverlee, wokken à volonté voor twintig euro). Het was heel leuk de anciens terug te zien en te horen waar ze momenteel mee bezig zijn. En tja, ondanks mijn goeie voornemens om toch zeker op tijd door te gaan, ben ik weer blijven plakken. Want aja, “je gaat toch nog iets mee drinken, zeker?”

Ik heb een zwak karakter…

Music maestro, please!

Omdat het al alweer veel te lang geleden was, ga ik donderdagavond nog eens een streepje klassieke muziek meepikken met een goeie vriendin.

Bij deze wil ik even reclame maken voor dit concert van het USO. Zelf ben ik nooit lid geweest van het USO, maar toen ik nog voltijds studeerde, kende ik redelijk wat mensen die lid waren. Van zodra er weer een concert op stapel stond, kwamen die mensen natuurlijk aan mijn mouw trekken om kaarten te verkopen. En het moet gezegd, het is altijd een groot plezier om naar een USO concert te gaan. Toegegeven, de partituren worden niet steeds foutlous gespeeld, maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door het enthousiasme van de vertolkers. Een goed amateurorkest dat liefde voor muziek uitstraalt, meer moet dat niet zijn.