Vandaag heb ik van half negen tot half drie in vergadering gezeten, met ongeveer een kwartiertje pauze om de geleverde broodjes op te eten. Het onbetwiste record voor deze week. Al een geluk dat het interessante materie was en er zelfs enkele knopen doorgehakt werden. Ik heb dus geen excuus moeten verzinnen om de vergadering te ontvluchten.

‘k Heb na al dat vergaderen zin om een beetje op zijn vrijdagnamiddags uit te bollen en dat terwijl ik nog een voorzet moet geven voor een belangrijk document waar ik volgende week absoluut niet aan kan werken wegens andere katjes te geselen (lees: examens). Het vlees is zwak. Was het al maar weekend (jui! trouwfeest!).