De vervaldatum op het blikje Nestea dat wij hier zonet hebben teruggevonden tussen alle verhuisrommel. ‘k Heb het toch maar in de gootsteen leeggegoten. 😉
verhuizen
Onze eerste zelfgemaakte smoothie
Is een feit. Een fijne manier om te vieren dat al onze rommel nu nog maar over drie plaatsen verdeeld is (mijn ouders, zijn ouders en ons appartement). Alles wat nog bij nonkel K stond, zijn we vandaag gaan ophalen. De mens zal gelukkig zijn.
De eerste keer…
– Samen in bad in ons nieuw appartementje.
– Gesekst in het splinternieuwe bed, met de splinternieuwe lakens en de splinternieuwe kussens en de splinternieuwe donsdekens.
– Geslapen in datzelfde bed.
Wij zijn EINDELIJK verhuisd, mensen!!! Jaja, zondag 11 februari gaat mijn persoonlijke geschiedenis in als een Memorabele Dag. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om samen met nonkel K een flesje champagne te kraken. De fles lag al op ons te wachten sinds juli vorig jaar, een cadeautje als dank voor de organisatie van een fijn weekend. Beter laat, dan nooit.
De laatste nacht!
Dan we bij de nonkel van mijn vriend geslapen hebben. Vandaag verhuizen we! Hoera! Het appartement is nog niet honderd procent af, maar we kunnen er in leven. We hebben een bed en twee bureaus, stromend water, verwarming en elektriciteit. Er moet nog heel wat heen en weer versleurd worden, maar we zorgen dat we het hoogst noodzakelijke hebben.
Eindelijk!
Vandaag
Komen ze ons bed leveren. Dan staat er al één meubelstuk in een voor de rest leeg appartement. Het einde is in zicht.
Het huis van nonkel K
Zucht en kreunt en steunt onder de stormwind. De deuren rammelen in de sponningen en een te harde windstoot doet de deur van ons kamertje met een knal openvliegen. Niet bevordelijk voor de nachtrust als dit in het putje van de nacht gebeurt. Ik tel de dagen af totdat we kunnen verhuizen…
Frustratie
Deze zaterdag tijdens de pauze van de Italiaanse les een kennis van ons tegengekomen die ons vertelde dat ze, surprise, surprise, samen met haar vriend een huis gekocht had. En ja, ze woonden er al in. Ik, jaloers? Ge moogt er zeker van zijn.
Het einde is in zicht!
Vandaag werd, wonder boven wonder, de elektriciteit en het aardgas aangesloten in ons appartementje-to-be. Het ziet ernaar uit dat we binnen een paar weken _eindelijk_ kunnen verhuizen. Dat die verhuis dan midden in de examenperiode valt, neem ik er met de glimlach bij. We zijn er bijna!
(Nu is het alleen nog wachten op het laminaat in de slaapkamers en de aansluiting van het water. Binnendeuren zijn voor watjes.)
Weddenschap (het vervolg)
Jaja, het ziet ernaar uit dat ik de weddenschap glansrijk zal winnen! Wel spijtig dat ik nog steeds geen goeie tegenpresatie gevonden heb.
Verhuisfeestje!
Gisteren zijn mijn vriend en ik naar het verhuisfeestje van een interactive brandbreeding agency geweest. Het feestje was een groot succes. Een mooie nieuwe locatie (ik ben een grote fan van dat oranje en dat rood), een schitterend uitzicht over Leuven, veel oude bekenden met wie ik een gezellig babbeltje heb kunnen doen, veel hapjes en zo mogelijk nog meer drank. 😉
Dat van die drank à volonté zal mijn vriend zich deze ochtend wel een beetje beklaagd hebben. Gisteren moest ik hem bijna mee naar huis sleuren en eenmaal daar aangekomen lukte het hem zelfs niet meer de sleutel in het slot van de voordeur van nonkel K te krijgen. En terwijl hij ‘s nachts nog vol overtuiging beweerde dat hij jaja, echt waar, zou opstaan om 6.30u heeft hij deze ochtend toch maar rap de wekker een uurtje later gezet. 😉
Ik denk zelfs dat er nog alcohol in zijn bloed zat toen hij deze ochtend naar zijn werk vertrok. 
Ach, ‘t is de laatste werkdag van het jaar, dan mag dat, he. 😉