telefoon

Een donderslag bij heldere hemel

Vandaag kreeg ik tijdens mijn blokverlof een telefoontje van het werk met voor mij redelijk onverwacht nieuws. Nuja, onverwacht is misschien veel gezegd, uiteindelijk waren er al signalen aanwezig, maar dacht ik altijd dat het zo’n vaart niet zou lopen. Een collega zal mijn team verlaten voor een nieuwe uitdaging, zoals dat zo mooi heet. Dit is de eerste keer dat dit mij overkomt en ergens voelt het aan als een persoonlijk falen. Heb ik mijn best niet genoeg gedaan, was de sfeer niet goed, heb ik niet genoeg tijd voor de persoon in kwestie vrijgemaakt?

Uiteraard gun ik iedereen alle kansen, maar het vertrek van deze, zeer bekwame, persoon zal niet zo gemakkelijk op te vangen zijn. Jammer, vooral nu ik echt het gevoel begon te krijgen dat ons team goed functioneerde en uit elkaar aanvullende persoonlijkheden bestond.

Feit is dat dit nieuws niet goed is voor de blokconcentratie.

Telefoneren

Ik weet niet of jullie het weten, maar ik heb een hekel aan telefoneren. Ik telefoneer zelden. Als ik me dan toch over mijn telefoonaversie kan zetten, is het om te melden dat mijn trein vertraging heeft of dat ik te laat op een afspraak ben. Ik denk dat de telefoon voor mij een te vluchtig medium is. Ik orden graag mijn gedachten in een geschreven tekst. Email is helemaal mijn ding, terwijl ik goed genoeg weet dat je sommige mensen best telefonisch contacteert om dingen gedaan te krijgen. Wat ik dan ook doe, maar met tegenzin en nooit zonder eerst een mailtje gestuurd te hebben.

In privécontext bel ik zelden en ik word (tot mijn opluchting) ook niet veel opgebeld. Dit weekend kreeg ik echter verschillende telefoontjes. Telkens ik het geluid (getril is correcter) van de gsm hoorde, sloeg mijn hart een slag over. Het verwachte slechte nieuws bleef echter uit, in de plaats daarvan kreeg ik een toezegging voor deelname aan ons feest en een uitnodiging voor een ander feest te horen.

Ik geloof dat mijn gsm zelf moet wennen aan al dat belverkeer, want ik had telkens moeite de heren aan de andere kant van de lijn te verstaan. Email, zoveel handiger. En je kan dat twee keer lezen om te zien of je alles wel goed begrepen hebt.