Op het werk staat alles in het teken van de eindsprint naar een groot event dat we volgende week maandag organiseren. Dat maakt dat we allemaal onder stress staan en onze lonten wat korter zijn dan gewoonlijk. Er wordt al eens kregeliger gereageerd dan normaal, dingen lopen niet zoals gehoopt en een stem wordt al eens verheven. Tegelijkertijd hou ik ook wel een beetje van deze rush, het toewerken naar een einddoel. Het gevoel samen ergens de schouders onder te kunnen zetten, tegen de verwachtingen in een moeilijke taak toch voor de gestelde deadline gedaan krijgen, het geeft ook een kick.

Toch zal ik er niet rouwig om zijn als het stof volgende week weer zal gaan liggen en de werkzaamheden opnieuw in hun normale plooi vallen. En dan kunnen we starten met de voorbereidingen van de volgende editie.