Ik mag echt niet klagen wat mijn werk betreft, er worden mij echt veel mogelijkheden geboden om opleidingen te volgen en te netwerken. Zo zat ik deze middag op een netwerksessie met als thema “balans werk – privé”. Iemand van de deelnemers mocht een probleem aan de groep voorleggen en wij mochten suggesties en oplossingen aandragen. De casus in kwestie klonk me zo cliché in de oren dat ik bijna moest gillen. “Mama met twee jonge kindjes, pendelt tussen school, crèche en werk, heeft een functie met verantwoordelijkheid, wil geen poetsvrouw, wil haar kinderen niet te veel bij de grootouders achterlaten, zit bijna elke avond thuis werkmails te beantwoorden, omdat ze het anders niet gebolwerkt krijgt en heeft bijgevolg totaal geen tijd voor zichzelf. Het typevoorbeeld van iemand die alles tegelijkertijd perfect wil doen en dus het gevoel heeft dat ze op alle vlakken tekort schiet.”

En toen was ik gewoon even blij dat ik mijn drukke leven tenminste geheel en alleen aan mijn egoïstische zelf te danken heb en ik niet de zware verantwoordelijkheid tors om kinderen in deze wereld naar volwassenheid en een onzekere toekomst te leiden, gebukt gaand onder een gigantisch schuldgevoel.

Leve mijn eigen, drukke leven!