Op dit eigenste moment wordt mijn tweede petekindje geboren!

Terwijl mijn vriend ik met de wagen onderweg waren naar hartje Limburg stelde ze gsm-gewijs de vraag. Of mijn vriend en ik peter en meter wilden worden van hun derde kindje. En dat we door de afstand (zij wonen in Den Haag) elkaar wel niet zoveel zien, maar dat ze het als een manier zagen om de vriendschapsband te bevestigen en te verstevigen. Over het antwoord hoefden we niet lang na te denken. Natuurlijk wilden we dat.

Het peterschap en meterschap heeft immers niks dan voordelen. Je mag ongegeneerd het kind in je loslaten terwijl je met de kleine speelt en pampers verversen kan je fijn overlaten aan de ouders. 😉 Je kan leuke uitstapjes maken, maar je draagt niet de zware verantwoordelijkheid van het ouderschap. Je blijft gespaard van slapeloze nachten. Je kan leuke speelgoedjes en kleertjes kopen (ik ben dol op de huidige generatie baby- en peuterboekjes, zo inventief). Als ze (want het wordt een meisje) wat groter is, dan koop ik een Fundels-boekje voor haar. En als ze nog wat groter is haar eerste digitale camera. En uiteraard zetten we een centje opzij voor als ze gaat studeren. Want het wordt ongetwijfeld een briljante meid, als ze de genen van haar ouders meekrijgt.

Alleen hoop ik stilletjes dat er geen doopviering van ons verwacht wordt.