Als je twee lenzen op de juiste sterkte hebt! Vandaag kwamen niet alleen onze nieuwe wasmachine en droogkast aan, ik kreeg ook het bericht dat mijn nieuwe linkerlens was aangekomen bij Optiek Vandenbalck. Helaas slaagde ik erin op de voorlaatste dag van onze reis in de Azoren mijn nog vrij nieuwe lens kwijt te spelen. Gelukkig had ik thuis nog mijn oude lenzen liggen, want dat zie je van hier dat ik ga werken met een bril met van die dikke bokaalglazen op mijn gezicht! Helaas is de linkerlens van mijn oude paar lenzen vrij troebel geworden en niet meer goed aangepast aan mijn huidige noden, waardoor het echt wel een week afzien was. Maar da’s nu achter de rug. 200 euro armer, maar blij dat ik weer goed kan zien!
lenzen
Geen goed begin van de dag
Mijn rechterlens is door het afvoerputje verdwenen. Grmlb. Al een geluk dat ik nog een hele collectie oude lenzen heb, waarvan de sterkte niet meer helemaal juist is, maar alles is beter dan met een bril op mijn neus rondlopen waarvan de sterkte al helemaal niet aangepast is.
Op controle
Vandaag had ik een dagje verlof om een nieuwe identiteitskaart aan te vragen (waarom kan dat in godsnaam niet gewoon online? die pasfoto kan toch gewoon met de post of digitaal opgestuurd worden? die betaling kan via overschrijving gebeuren), wat aangetekende zendingen op te halen, wat bankzaken te regelen (waarom hebben banken zo’n rottige openingsuren?) en het allerbelangrijkste: om mijn ogen nog eens te laten nakijken. Mijn laatste bezoek aan de oogarts dateerde al van vijf jaar geleden en het werd tijd om mezelf nog eens nieuwe (harde) lenzen aan te meten. Ik zou meteen ook mijn netvlies laten controleren, want bij mensen die erg bijziend zijn, bestaat de kans dat het netvlies loskomt. En dat willen we liever niet.
De controle was een fluitje van een cent. Ik mocht twee regeltjes cijfertjes lezen met beide ogen en daarmee was de kous af. Wat dit meteen een historisch bezoek aan de oogarts maakte. De allereerste keer in mijn leven dat mijn ogen niet meer achteruit gegaan zijn. Mijn bijziendheid is eindelijk gestabiliseerd op iets meer dan min elf. Hoera! Daarna kreeg ik druppeltjes in mijn ogen om mijn pupillen te verwijden voor de netvliescontrole. Ook hier was alles prima in orde. Geen enkel probleem. Goedgekeurd voor een aantal jaren. Ik informeerde nog eens naar de mogelijkheid van lasik-chirurgie, maar mijn afwijking is simpelweg te groot om met deze technologie gecorrigeerd te kunnen worden. Enkel het inplanten van een nieuwe lens in mijn oog is een mogelijkheid, maar dat zie ik persoonlijk niet echt zitten. Met wazige blik door de druppeltjes en veertig euro lichter verliet ik de oogarts.
Nu nog een afspraak met de opticien maken om mijn ogen te laten opmeten voor nieuwe lenzen. Hiervoor zal ik twee dagen mijn lenzen moeten uitlaten (harde lenzen vervormen je oogbol) en kan ik dus twee dagen niet meer buiten komen, omdat mijn bril niet meer aangepast is aan de moderne samenleving. Ach ja, eens een weekendje rust zal me beslist geen kwaad kunnen.
Geweldig!
In 2013 kan ik opnieuw mijn lenzenvloeistof meenemen in de handbagage!
Bewaarengel
Gisteren heb ik Heel Veel Geluk gehad. Ik was met de bus onderweg naar een werkbezoek bij een grote IT-dienstenleverancier. Ik zat gezellig te kletsen met mijn collega’s toen mijn lens opeens een sprong naar de vrijheid waagde. Nu moeten jullie weten dat ik al jaren tot mijn grote tevredenheid harde zuurstofdoorlatende lenzen draag. Enig nadeel aan dat soort lenzen is, dat die soms uitspringen als je per ongeluk je oog aanraakt. Dat is niet erg als dat ergens binnen gebeurt, dat is heel erg dat als op een stampvolle bus gebeurt die net aan de halte stopt waar jij moet afstappen.
Nu, het is niet de eerste keer dat mij dit gebeurt en ik heb thuis een paar reservelenzen, maar op dit moment zou een verloren lens mij wel bijzonder slecht uitkomen. Vrijdag vertrekken mijn vriend en ik voor acht dagen naar Warschau en mijn reservelenzen hebben niet meer de juiste sterkte. Op vakantie gaan terwijl je maar half ziet: niet leuk.
Gelukkig had mijn beschermengel gisteren geen dagje vrijaf genomen. Eerste reflex bij wegspringend lenzen: “Freeze!” roepen en vragen dat de collega’s mee zoeken. Niets te vinden, natuurlijk. Ondertussen waren we dus aan onze afstaphalte gekomen en wrong de dikke man op de bank naast mij zich uit zijn zitje. Zonder ook maar op of om te kijken. In mijn gedachten hoorde ik al een ijselijke gil van mijn lens die onder zoveel gewicht verpletterd werd.
Toen de persoon naast mij vertrokken was, heb ik snel mijn kleren uitgeschud, in de hoop dat mijn lens daar ergens was blijven plakken. En jawel, wat lag daar opeens te blinken op de grond? Mijn lens, nog helemaal ongeschonden. En ik happy natuurlijk. 😉
Dank u, beschermengel!