Vandaag nemen we afscheid van Lac Le Jeune Lodge, maar niet voordat we eerst van een stevig ontbijt genoten hebben met een berg scrambled eggs en fruit. Dit was tot nu toe onze beste accommodatie. Fantastische ligging, ruime kamers, geweldig uitzicht, heerlijk eten en supervriendelijke mensen. Aanrader.
We krijgen bij het uitchecken twee chocolate chip cookie cadeau. Een fijne geste. Die zullen we straks ongetwijfeld met smaak verorberen! We hebben een lange dag rijden in het vooruitzicht, richting Jasper met een kleine omweg langs Dawson Falls in Wells Gray Provincial Park. Een dikke zes uur rijden. De langste autorit van gans onze vakantie.
Het weer is nog altijd redelijk wisselvallig. Wij hopen tussen de wolken door een streepje zon op te vangen. Waar ik bij het plannen van deze trip geen rekening mee had gehouden, is dat de rijtijdinschattingen van Googlemaps te optimistisch zijn. Wij doen er stelselmatig langer over, wat maakt dat we altijd later arriveren dan gedacht. Zo zijn we pas rond 12.30u bij Dawson Falls, terwijl ik had gedacht er een uur eerder aan te komen.
Dawson Falls is een schitterende waterval die vanuit verschillende standpunten te fotograferen valt. De vergelijking met Niagara Falls vind ik er eerlijk gezegd wat over. Niagara Falls is een waterval buiten categorie waarmee slechts een paar andere watervallen ter wereld zich kunnen meten. Aangezien er in de verste verte geen eetgelegenheid te bespeuren valt, sneuvelen de chocolate chip cookies. Voldoende energie om van het plan af te wijken en nog een tweede waterval in Wells Gray Provincial Park te bezoeken, de Helmcken Falls.
Mijn reisgids vindt de Helmcken Falls geen vermelding waar, terwijl wij deze waterval indrukwekkender vinden dan de Dawson Falls. Wellicht werden de Dawson Falls enkel vermeld omdat ze als bijnaam ‘Little Niagara’ hebben. Tsss. De Helmcken Falls zijn de vierde hoogste waterval van Canada. Het water stort 137 meter naar beneden in een fantastische canyon waarin de verschillende lagen van het lavagesteente duidelijk zichtbaar zijn. We weten niet waar eerst kijken.
Het is 14.30u wanneer we ons bezoek aan Helmcken Falls beëindigen. We hebben ongelooflijk veel geluk. Het begin te regenen net een paar minuten voordat we terug aan onze wagen zijn. Mijn planning mag dan wel niet meer kloppen, qua timing had het moeilijk beter kunnen uitkomen.
Het chocolate chip cookie is ondertussen verteerd en het wordt dringend tijd om onze lege magen te vullen. We moeten echter helemaal terug rijden tot aan de ingang van Wells Gray Provincial Park voordat we enkele eetgelegenheden tegen komen. Het is ondertussen 15.30u. We komen terecht in het uiterst charmante eetcafé Strawberry Moose. Ik eet een rode warp met tonijnsla (de tonijnsla is speciaal voor mij vers bereid) en drink daarbij een strawberry smoothie. Aja! Het weer is weer helemaal omgeslagen en we genieten van een fijn zonnetje op het terras.
We hebben nog een rit van 3u en 30 minuten voor de boeg. Een mooie rit, dat moet ik toegeven met afwisselend regen en zon. Nog nooit zo’n wisselvallig weer meegemaakt. Al is het om de bosbranden in te tomen natuurlijk heel goed dat er wat regen valt. We rijden op prachtige wegen, alleen valt het ons op dat de uitkijkpunten nooit op de mooiste plekken liggen en dat het uitzicht vaak belemmerd wordt door bomen. Beetje jammer.
De rit zelf verloopt verder erg rustig. Er is weinig personenverkeer, maar wel veel vrachtverkeer. Onderweg moeten we onze klok een uurtje verder zetten. We rijden een andere tijdszone binnen. Zo rond 21u zijn we dan eindelijk in Jasper, waar we welkom worden geheten door een mooie regenboog. Een goed begin van onze driedaagse in Jasper National Park!
We checken snel in bij Astoria (de kamer valt op het eerste zicht tegen, klein, warm, donker en niet zo proper). We trekken er ons niet al te veel van aan en gaan half in looppas naar Kimchi House. Ja, ik beken, een bezoekje aan deze Koreaan stond al ingepland lang voordat we het vliegtuig op stapten.
We bestellen een dinner for two en krijgen een rijkdom aan Koreaans specialiteiten voorgeschoteld: Kun Man Doo (gefrituurde dumplings), Woo dong (wonton soep), Bulgogi (heerlijk zoet rundvlees) en spicy dak bulgogi (chicken). Zelfs om 21.30u met razende honger krijgen wij al deze heerlijkheden niet overwonnen. Absolute aanrader, dit restaurant.
Ons hotel daarentegen is geen aanrader. Vooral de badkamer ziet er afgeleefd uit en de jacuzzi nodigt niet meteen uit tot uren weken. Onze kamer heeft ook een heel raar aircosysteem. Er is een aparte draagbare airco die met een slang lucht aanzuigt door het raam. Om de slang te kunnen bevestigen hebben ze een extra plank tussen het schuifraam gestoken met een op maat gezaagd gat. Het gevolg van dit bricoleerwerk is dat het schuifraam niet meer kan gesloten worden, want er zit een buis tussen. En dat zou aanvaardbaar zijn ergens in een lodge in een natuurpark, maar we zitten aan de straatkant in het centrum van de stad met op een paar meter afstand een hele reeks treinsporen (en er rijden heel veel goederentreinen in Canada). De enige manier om het lawaai min of meer buiten te sluiten, is de slang loskoppelen en het venster (enkel glas, onvoorstelbaar) dicht te schuiven. En dan maar puffen. Enfin ja, dit wordt een interessante tripadvisor review om te schrijven.
Nog een kleine ergernis, nu ik dan toch bezig ben, waarom heeft bijna geen enkele hotelkamer een centraal licht? Al de kamers tot nu toe hadden enkel twee lampen op de nachtkastjes naast het bed. Lampen die enkel met een moeilijk te bedienen en slecht vindbare draaiknop aan en uit te zetten zijn. Waarom, Canada, waarom?
