john green

Looking for Alaska – John Green

Uitgelezen tijdens de rit van Genève naar Leuven. Ik moet zeggen dat naar mijn bescheiden mening ‘The fault in our stars‘ nog steeds het beste werk is van John Green, maar zijn debuutroman ‘Looking for Alaska’ heeft me alleszins prettig verrast.

Ik vond ‘Looking for Alaska’ een heel mooi en aangrijpend coming of age verhaal. Veel geloofwaardiger dan de verhaallijnen in zijn andere boeken. Sympathiekere hoofdpersonages ook. Het boek stelt een aantal diepmenselijke levensvragen: wat is de zin van het menselijk lijden, wat gebeurt er na de dood, in hoeverre kunnen we ons lot zelf bepalen,… Uiteraard biedt het boek hier geen antwoorden op, maar voor mij klopte het geheel, zelfs al beginnen de personages die John Green opvoert op den duur allemaal een beetje op mekaar te lijken.

Dit boek is duidelijk gericht op een leespubliek van tieners, maar ik heb het toch met plezier gelezen!

An Abundance of Katherines – John Green

Even snel, snel tussendoor gelezen, omdat ik maar niet in de flow van ‘De begraafplaats van Praag’ geraak. Ik moet zeggen dat ik in het begin wat moeite moest doen om in het boek te geraken. Ik had het gevoel dat ik me wat door de eerste hoofdstukken moest worstelen. Pas na het ‘feral pig’ incident ging het lezen vlotter. Toch gaf ik het boek drie sterren op Goodreads, vooral omdat ik mij om de één of andere reden identificeerde met hoofdpersonage Colin. Niet dat ik ooit een child prodigy geweest ben, maar het gevoel van unfulfilled potential is mij helaas maar al te bekend. Dus uiteindelijk was het vooral het einde van het boek dat me het meeste aansprak. Een hoopvol einde dat uitkijkt naar de oneindige mogelijkheden die de toekomst biedt en dat tegelijkertijd het inzicht aanreikt dat iedereen een klein steentje bijdraagt aan de verhalen van de mensheid.

‘Nothing is set in stone.’ Het kan geen kwaad om mezelf daar zo nu en dan aan te herinneren.

Will Grayson, Will Grayson – John Green en David Levithan

Misschien was ik lichtjes overmoedig toen ik lang lang geleden op Amazon een ganse box met boeken van John Green kocht. Hoewel ik The Fault in Our Stars zeker goed vond, maakten de andere boeken die ik van hem las, heel wat minder indruk. Ofwel is het young adult genre niet echt iets voor mij. Want ja, who am I kidding: de jaren dat ik een young adult was, liggen ondertussen al lang achter mij. En de problemen van young adults lijken me tegenwoordig zo futiel (toegegeven, dat leken ze mij ook al toen ik zelf nog een tiener was, al die boyfriend drama, ik kreeg er toen al een punthoofd van). Wat niet wegneemt dat er heel veel jongvolwassenen met serieuze problemen worstelen.

Enfin ja, Will Grayson Will Grayson, deed me eerlijk gezegd weinig. Uiteraard heb ik weer erg genoten van de prachtige schrijfstijl van John Green en bij uitbreiding David Levithan, een auteur die ik niet kende. Maar ook hier weer knapte ik af op het onrealistische verhaal. Serieus, kan je je voorstellen dat in een doorsnee Amerikaanse school een über gay gefêteerd wordt omdat hij een musical opvoert? Laat staan dat hij überhaupt acteurs voor zijn stuk zou vinden. Ik vond het allemaal heel erg ver gezocht. En ook de aantrekkingskracht tussen de twee mannelijke hoofdpersonages vond ik weinig geloofwaardig. En dat geldt eigenlijk ook voor de vriendschap tussen de hetero Will Grayson en über gay Tiny. Ik zag het gewoon niet.

Er zitten nog twee boeken in de box: Looking for Alaska en An Abuncance of Katherines. Aangezien de boeken van John Green lezen als een trein, zal ik niet nalaten ze allebei te lezen. ‘t Is dat ik John Green zo’n toffe mens vind. 😉

Paper Towns – John Green

Na ‘The Fault in our Stars‘ mijn tweede boek van John Green. Ik vond ‘Paper Towns’ een pak minder aangrijpend dan ‘The Fault in our Stars’ en ook bij dit boek had ik een probleem met de geloofwaardigheid van de personages.

Het boek valt uiteen in drie verschillende delen en vooral het eerste deel is een bijzonder prettig lezende wervelwind. In het tweede deel slabakt het tempo van het boek wat en het derde deel gaat de filosofische toer op. Voor een young adult novel vind ik dat het boek best wel enkele diepgravende thema’s aanhaalt over identiteit en projectie op de ander. Het boek stelt terecht de vraag in hoeverre we de ander ooit echt zullen kennen/begrijpen.

John Green hanteert doorheen het ganse boek een werkelijk schitterend Engels. Zelfs al werd ik ditmaal minder meegesleurd door het verhaal, ik heb werkelijk genoten van de prachtige zinsconstructies. Een verrijking voor mijn kennis van de Engelse taal.

Deze quote uit het boek wil ik jullie nog graag meegeven:

“What a treacherous thing to believe that a person is more than a person.”

The Fault in Our Stars – John Green

Wellicht ben ik de laatste persoon op aarde die dit boek leest, maar goed, beter laat dan nooit en ik was toch niet van plan om de film te bekijken. Bestsellers durven al eens teleurstellen, maar dat geldt gelukkig niet voor ‘The Fault in Our Stars’. Wel vreemd om een boek te lezen van een auteur die ik eerder kende van youtube dan van zijn literair werk. John Green is namelijk de helft van het bekende duo The Vlogbrothers en heeft samen met zijn broer ondertussen een klein youtube-imperium uitgebouwd. En het was weird, maar sommige stukken van het boek weerklonken in mijn hoofd met de stem van John Green.

Enfin ja, het boek zelf is geschreven in prachtig Engels en behandelt een onderwerp dat niemand onberoerd kan laten: een liefdesgeschiedenis van tieners met kanker. Je hebt al snel door dat dit boek geen happy end kan hebben, maar je blijft geboeid lezen tot de laatste pagina. De personages raakten me, maar door het gehanteerde taalgebruik in de dialogen had ik het soms moeilijk om te geloven dat dit tieners waren die zulke schitterende en diepgravende volzinnen produceerden.

Wat niet wegneemt dat ik enorm genoten heb van dit boek en John Green enkel maar in mijn achting is gestegen.