Zondag stond het IKL op het programma. We waren te laat vertrokken en misten bijgevolg het begin van de ‘Comedy Shorts’. Aangezien ik een bloedhekel heb aan te laat komen in de film, kende mijn humeur een kleine terugval. Maar niets wat een paar grappige kortfilmpjes niet konden verhelpen, dacht ik. Helaas, veel viel er niet te lachen. Nu weten jullie ondertussen waarschijnlijk al dat ik een moeilijk gevoel voor humor heb, maar hey, mijn vriend en toetssteen, vond er ook niet veel grappigs aan.

‘Der Deutschen Morgen’ vertrok van een leuk idee, maar duurde gewoon veel te lang. Als de helft van het materiaal op de montagetafel was blijven liggen, had het nog een kans gehad. ‘Se vende perro que habla, 10 euros’ was volgens mij een verfilmde mop (maar dan wel in het Spaans, ideaal als voorbereiding op de Spaanse les). ‘Believe the dance’ vond ik creepy beyond words. ‘I’m your man’ was gewoon ridicuul slecht, maar er kwam wel veel bloot in voor en ‘Happy Birthday Jim’ was erg voorspelbaar. In de categorie ‘vielen wel mee': ‘Suicide tuesday‘ over hoe ambtenaren alle aspecten van je leven beheren en ‘La familia de mi novia‘ dat een origineel uitgangspunt had. Over ‘IBEEEE!’ zeg ik niets wegens plaatsvervangende schaamte (één van de redenen waarom ik ook nooit een fan van ‘Het eiland’ geweest ben).

Enfin, de moed zakte me wat in de schoenen, want we hadden ook nog tickets voor ‘Animation Nations’. We dronken iets in het festivalcafé en beklommen de trappen van het STUK voor ons tweede rondje kortfilms. Ik trok mijn winterjas dicht om me heen, want die roedel elektrische vuurtjes waren lang niet voldoende om de ruimte op temperatuur te krijgen. Gelukkig slaagde het ‘Animation Nations’ programma er wel in de kou draaglijker te maken. ‘Reverso’ maakte me gelukkig met een happy end. ‘Belly‘ had ik jammer genoeg al eens online gezien. ‘Friendsheep‘ herinnerde de kijker eraan dat je je eigen natuur niet kan verloochenen. ‘Fear of flying‘ was überschattig en wie houdt er nu niet van stop motion? ‘The wonder hospital‘ toonde dat streven naar perfectie tot vreemde resultaten kan leiden. ‘The fantastisch flying books of Mr. Morris Lessmore‘ was één lange poëtische ode aan het genot dat een boek kan verschaffen. ‘Luminaris‘ was een kort pareltje over ontsnappen aan de dagelijkse afstompende realiteit. ‘Nullarbor‘ dat zich afspeelde in het geweldige Australië toonde dat de omstandigheden ons soms tot mekaar veroordelen (of dat op lompigheid geen leeftijd staat) en ‘Pythagasaurus’ was een leuke uitsmijter voor de wiskundeliefhebbers.