Gabriel García Márquez

Liefde in tijden van cholera

Deze klassieker van Márquez lag al een tijdje in mijn boekenkast op mij te wachten. Het lezen erin verliep wat stroef. Zo zaten er zeker meer dan twee maanden tussen de eerste helft en de tweede helft van het boek. Vreemd, want “Honderd jaar eenzaamheid” van dezelfde auteur kon ik gewoon niet wegleggen en las ik in één ruk uit.

Nochtans is het boek, zoals we dat van Márquez gewoon zijn, briljant geschreven. Ik denk dat mijn gevoel voor romantiek met de jaren afgenomen is (en ik was al nooit een echte romanticus). En ik ben veel te nuchter om in de eeuwige liefde te geloven. Hoe vaak ik het mannelijke hoofdpersonage wel niet heb willen toeschreeuwen: move on! Maar kijk, de laatste bladzijden waarin de twee oudjes mekaar uiteindelijk vinden, wisten me toch te betoveren. Wie weet vaart die boot nog altijd rond op een rivier ergens in Latijns-Amerika. Het weze hen gegund.

Boekenlijstje

Via het Radiofonisch instituut kwam ik uit op de shortlist van 10 boeken voor de verkiezing van het ‘beste buitenlandse boek aller tijden’. En wat blijkt, ondanks het feit dat mijn leestijd tegenwoordig erg beperkt is en meestal bestaat uit gestolen momenten ergens in een wachtrij of op de trein, heb ik toch zes boeken uit het lijstje gelezen. Met name ‘De gebroeders Karamazov’ van Dostojevski, ‘De naam van de roos’ van Umberto Eco, ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van Gabriel García Márquez, ‘1984’ van George Orwell, ‘In de ban van de ring’ van Tolkien en ‘Oorlog en vrede’ van Tolstoj.

Als je mij vraagt welk van deze boeken het verdient om verkozen te worden tot beste buitenlandse boek aller tijden, moet ik niet lang twijfelen: ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van Márquez. Een briljant boek dat me vanaf de eerste bladzijden in zijn greep hield. Ik heb werkelijk van elke bladzijde van dit boek genoten. De tragiek, de Zuid-Amerikaanse setting, het magisch-realisme. Geweldig. Go and see for yourself!