Uit verschillende bronnen had ik vernomen dat het Opera Ballet Vlaanderen een fenomenale opvoering van Faust bracht. Aangezien ik ervan uit ging dat zo’n succesnummer al lang op voorhand uitverkocht zou zijn, legde ik me erbij neer dat ik dit spektakel zou missen. Toen ik het zoveelste berichtje via sociale media zag passeren waarin de lof van deze voorstelling gezongen werd, besloot ik toch even naar de website te surfen. Misschien was er toch nog ergens een plekje voor mij.

En jawel, er bleken tot mijn eigen verbazing nog best veel vrije zitplaatsen te zijn voor de voorstelling van zondagnamiddag om 15u. Ik aarzelde niet en kocht me een ticketje. Een mooie gelegenheid trouwens om de Antwerpse Stadsschouwburg met een bezoek te vereren. Kwestie van zoveel mogelijke Antwerpse cultuurtempels te bewonderen tijdens mijn korte verblijf hier.

En ik heb het me niet beklaagd. De voorstelling was inderdaad fenomenaal. Alleen had ik spijt dat ik beknibbeld had op de kostprijs van de tickets, een zitplaats dichter bij het podium, zou me de gelegenheid gegeven hebben om ook de gelaatsuitdrukkingen van de dansers te zien. Nu genoot ik van de prachtige elegante danspassen, maar de mimiek van de dansers kon ik vanaf mijn hoge plekje moeilijk zien.

Ik moet toegeven dat ballet (en bij uitbreiding dans in het algemeen) één van mijn favoriete kunstvormen is, een waar genot voor het oog. Al heb ik er geen traan om gelaten toen mijn eigen balletcarrière na een aantal weken strandde, wegens pijnlijke voeten en onoverkomelijke saaiheid. Ik zal wel passief genieten van al dat moois.