Mensen die nooit of te nimmer antwoorden als je hen mails stuurt om nog eens af te spreken, maar die wel opeens je e-mailadres teruggevonden hebben wanneer ze je om een gunst willen vragen. Ik zal het doen, maar daarna moeten ze niks meer van mij verwachten. Alweer een koppel dat ik kan schrappen uit mijn vriendenlijst. Die was toch al te lang aan het worden.
ergernissen
Ergerlijk
Gehoord op het trouwfeest dit weekend. Iemand zegt tegen mijn vriend terwijl hij naar mij wijst: “Heb je je fototoestel moeten afgeven?” Kijk, daar kan ik mij dan zo ongelooflijk aan ergeren. Ten eerste is het óns fototoestel en ten tweede is fotograferen míjn hobby. Natuurlijk neemt mijn vriend ook foto’s, maar ik ben degene die de meeste foto’s neemt, achteraf de selectie maakt, de foto’s bewerkt, online plaatst en van commentaar voorziet. Ik steek daar echt veel tijd in. Ik wil daar graag een beetje credit voor.
En dat overkomt mij niet alleen met foto’s. Ik krijg het ervan als men er automatisch vanuit gaat dat ik iets wel niet zal kunnen. Ik vermoed dat dit vooroordelen zijn die voortvloeien uit het feit dat ik een vrouw ben. Toegegeven, ik programmeer momenteel niet meer, maar heus, ik heb in mijn jonge jaren nog java geleerd, databaseschema’s opgesteld en connecties met databases gelegd. Ik ken het verschil tussen de programmeertalen en ik trek mijn plan in css, html, xhtml, xml en xslt.
Ik ben telkens weer beledigd als ik merk dat mensen mij onderschatten. Zie ik er dom uit of wat?
Ergernissen
Ik erger mij aan:
- De nieuwe roltrappen in Brussel Centraal die nog steeds niet werken, waardoor ik mij elke avond door een massa mensen moet worstelen om mijn trein te halen.
- Mensen die te traag wandelen en tegelijkertijd de ganse stoep innemen.
- Hondenpoep op de stoep. Als je een hond in huis haalt, weet je dat je stront moet ruimen.
- Tergend traag vorderende wachtrijen. Ik ben gehaast mensen! Bewaar dat babbeltje voor een ander moment.
- Mensen die zomaar ongevraagd hun levensverhaal tegen je beginnen te vertellen op de trein. De trein is het enige moment op de dag dat ik rustig in mijn boek kan lezen, laat mij met rust.
- De wekker die ‘s morgens steevast te vroeg afloopt (of misschien ben ik het die te laat gaat slapen).
- Mensen die niet reageren op een persoonlijke uitnodiging. Het kost echt niet veel moeite om een mailtje te sturen met: “sorry, ik kan niet komen”. Onbeleefderiken.
- Mensen die nooit ofte nooit terugtrakteren. Gierigheid, ik krijg er de kriebels van.
- Mensen die in de bouw werken in het algemeen en onze bouwheer in het bijzonder.
- Collega’s die zeggen:”goh, ik zou het aantal vergaderingen dat ik bijwoon toch wel willen beperken”, terwijl iedereen weet dat ze ganse dagen zitten te niksen.
- Mensen wiens ganse universum bestaat uit hun bleitend boeleke. Ik wil gerust luisteren naar jouw spannende verhalen over de eerste luier die ververst werd, maar in ruil mag ik toch stiekem blij zijn dat die kelk aan mij voorbij gaat.
- Mensen die zeggen: “ik verveel mij”.
- Mensen die zich ergens voor engageren en dan vervolgens andere mensen het werk laten opknappen.
- De kudde rokers die je tegenwoordig overal vindt, samengetroept voor de ingang van stations en andere gebouwen. Ik heb er een hekel aan mijn adem te moeten inhouden om hun stinkende rookwalmen te trotseren.
- Mijn vriendje omdat hij geen gedachten kan lezen.
- Mezelf, omdat ik vervelende klusjes maar al te vaak uitstel.