Citaat uit een interview met een verkeersslachtoffer in de Standaard:

Nieuwjaar komt eraan. In ons land stapt men makkelijk in de wagen na een bedrijfsreceptie waar iets te veel champagne is geschonken. Drinken en rijden is hier maatschappelijk aanvaard. Daarom vind ik die collectieve boosheid na zo’n ongeval zo dubbel. Als we als maatschappij aanvaarden dat je mag rijden én drinken, horen die ongevallen erbij.

De vinger op de wonde. Don’t drink and drive, het wil er bij de meeste Belgen nog steeds niet in. Het is waar, ik zie het zelf maar al te vaak: mensen die na enkele glazen op een receptie vrolijk achter het stuur kruipen. Of na een uitgebreide diner met meerdere gangen en aangepaste wijnen nog een degustiefje bestellen en dan fluitend naar huis rijden. Ik maak er tegenwoordig zelfs geen opmerking meer over als ik vrienden dit zie doen en dat terwijl ik vroeger nochtans een hartstochtelijk voorstander was van het rijbewijs met punten. Het is antwoord is voorspelbaar:  “Och, er zijn toch zo weinig alcoholcontroles, de kans om gepakt te worden is bijna nihil.” Maar daar gaat het niet over. Wat kan mij die boete schelen? Een mensenleven valt niet in geld uit te drukken. Zo’n verlies is onherstelbaar.