Laat me deze post beginnen met toe te geven dat ik gisterenavond te laat ben gaan slapen, wat, in combinatie met de geconsumeerde alcohol, ervoor zorgde dat ik me deze ochtend niet zo fris voelde. Ik momenteel ook erg uit naar een moment dat ik wat kan bekomen van de stresserende laatste weken op het werk. Helaas is een cursus Frans volgen in combinatie met de afhandeling van een hele hoop praktische zaken voor de verhuis naar Genève wellicht niet de beste remedie. Zeker niet als je weet dat ik al twee middagpauzes na mekaar in een rotvaart terug gefietst ben naar ons appartement. Gisteren om de fotograaf van de makelaar binnen te laten die ons appartement op een zo aantrekkelijk mogelijke manier in beeld heeft gebracht en vandaag omdat ik met enkele mensen van GIFT Leuven had afgesproken om wat spullen te komen ophalen.

‘k Was dus al niet helemaal in mijn goeie doen en toen ik in de les om 11.50u een berichtje kreeg dat er al iemand voor de deur van ons appartement stond, was ik daar niet zo blij mee. De persoon in kwestie had gezegd dat ze om 12.30u zou langskomen en ik had aangegeven dat ik ‘s middags maar beperkt thuis zou zijn. Ik laat dus via facebook messenger weten dat ik pas ten vroegste rond 12.15u op het appartement kan zijn en spring na de les in zeven haasten op mijn fiets. Gelukkig was het geen probleem voor die dame om nog eens een twee keer langs te komen.

Natuurlijk zat ik nog op het toilet toen de bel ging. Snel mijn kledij gefatsoeneerd en geïnformeerd wat de persoon in kwestie kwam ophalen (kwestie van zeker te zijn dat ik het juiste mee zou geven). Blij dat ik van mijn collectie glazen pottekes vanaf geraakt was, griste ik de sleutel van de tafel en liep de trap naar beneden om mijn rinkelend cadeau te overhandigen.

Helaas, op terugweg naar boven stelde ik vast dat ik in mijn haast de sleutel van mijn fiets van de tafel had gegrist en niet die van de deur van het appartement. Nu moeten jullie weten dat er een veiligheidsdeur in ons appartement staat. Heel goed om je te beschermen tegen inbrekers, maar een merde als je jezelf hebt buiten gesloten. In mijn hoofd begon ik al allerlei scenario’s te overlopen om binnen te geraken. Ik zag me in een flits via het balkon achteraan het terras op klimmen. Maar wat dan verder? Enkel het kleine raampje stond open en dat is vanaf het terras niet bepaald makkelijk te bereiken. Met alleen een fietssleutel in de hand springt een mens helaas niet ver. Al de rest van mijn spullen (iphone, portemonnée) lagen nog op het appartement. En eigenlijk werd ik over een dik uur alweer op het CLT verwacht. Het meest voor de hand liggende scenario was naar de makelaar in Heverlee fietsen die de voorbije zaterdag een reservesleutel van ons ontving.

Maar kijk, het geluk was aan mijn kant: in mijn haast had ik de deur van ons appartement niet achter me dicht getrokken en kon ik dus gewoon via de openstaande deur binnen wandelen. Ik moet jullie niet vertellen dat ik een gigantische zucht van verlichting geslaakt heb, zeker?

Nochtans ben ik sinds mijn vriend naar Genève vertrokken is extra voorzichtig als ik de deur van ons appartement achter me dichttrek. Buiten gesloten worden, is nu zowat mijn grootste angst. En even zag ik die angst bewaarheid worden. Wat zeggen ze ook alweer? Haast en spoed is zelden goed?