Mijn eerste nacht op Schots grondgebied valt tegen: verschillende keren ’s nachts wakker geworden van de keelpijn en veel te vroeg wakker (misschien omdat het hier zo vroeg licht is?). Volgende nacht beter. Dat genezingsproces moet sneller!

We starten onze dag met een stevig Schots ontbijt in de zonovergoten ontbijtruimte. Ik moet zeggen dat ik de persoonlijke toets van zo’n B&B toch wel apprecieer. Je merkt aan alles dat dit ontbijt met veel zorg en liefde is bereid. De wat oudere man die ons gisteren welkom heette, serveert (duidelijk trots op de kookkunsten van zijn vrouw) met de glimlach ons ontbijt en informeert of alles naar wens is. Heel leuk.

We nemen na het ontbijt afscheid, want er wacht ons een drukke dag: vandaag maken we een tocht langs de Border Abbeys en andere bezienswaardigheden. De Borders dragen nog de sporen van de talloze conflicten tussen Engelsen en Schotten. De eens machtige abdijen daterend uit de twaalfde eeuw werden in 1545 door Hendrik VIII vernield. Hun ruïnes vormen een blijvende aanklacht tegen deze heiligschennis.

Eerste stop op onze route: Kelso Abbey, oorspronkelijk de grootste van de vier Border Abbeys, maar nu blijven er nog maar een paar muren van over. We springen in Kelso ook even binnen bij de toeristische dienst om wat brochures te verzamelen. Echt opvallend hoe vriendelijk en behulpzaam die Schotten zijn. Ok, het is hun werk natuurlijk, maar ik ben toch al op plekken op deze aardbol geweest waar de service heel wat minder was.

Volgende stop: Floors Castle. We kopen een toegangsticket aan een klein huisje vlak voor de parking en betreden het kasteel. Spijtig genoeg was het verboden foto’s te nemen van al dat moois en lukt het ook niet om stiekem foto’s te maken, want in elke kamer stond wel een opzichter. Floors Castle is nog steeds bewoond en de opzichters vertelden maar al te graag over de familie die er woonde. Persoonlijk heb ik heel veel moeite om mee te gaan in dit concept van overgeërfde titels. Uiteindelijk is de persoon in kwestie toevallig in het juiste nest geboren en heeft hij of zij hier zelf geen enkele verdienste aan. Maar je voelt dat er in Schotland nog heel veel ontzag is voor de adel.

Floors Castle is alleszins de moeite van een bezoek waard: prachtige bemeubelde en gedecoreerde kamers en een erg gezellig binnentuintje vol met bloemen. Het kasteel bevatte ook een kamer vol met opgezette vogels en kristallen. Een beetje een curiositeit maar wel leuk om op zo’n kleine oppervlakte zoveel verschillende specimen te zien.

Minder leuk: tijdens ons bezoek aan Floors Castle krijgen we van een mede-eigenaar van ons appartementsgebouw het bericht dat er een brief gearriveerd is van de advocaat van onze bouwfirma. De toon van de brief is nogal dreigend gesteld. Wij (=de vereniging van mede-eigenaars) hadden ondertussen zelf een advocaat onder de arm genomen, maar het steekt tegen dat wij niet de eerste zet hebben kunnen doen. Onze advocaat was net begonnen aan het opstellen van een ingebrekestelling voor de problemen met de gemene delen.

Qua timing kon dit moeilijk slechter, met onze reis die net begonnen is. Nu, al een geluk dat we ongeveer in dezelfde tijdzone zitten, dat maakt het converseren er net iets makkelijker op. We sturen meteen een mailtje naar de persoon die op ons appartement past om te informeren of er ook voor ons een brief van een advocaat is aangekomen. En laten aan de rest weten dat wij ons niet laten intimideren door die brief. Na al die jaren van uitstel en leugens, ben ik niet van plan mij zomaar zonder slag of stoot te laten doen. Game on!

Volgende stop: Jedburgh Abbey, een heel indrukwekkende ruïne die zo dienst kan doen als filmdecor. De opgravingen hebben veel restanten van het klooster blootgelegd en je krijgt een goed inzicht in het dagelijkse leven van de monniken. De ruïnes van het kerkgebouw zijn echt magnifiek, je vraagt je af hoe schitterend deze plek geweest moet zijn toen de abdij en kerk nog volledig intact waren.

Tijd voor het middagmaal! We willen liefst niet te veel tijd verliezen, dus kiezen we voor een rustige bar in hartje Jedburgh om wortelsoep en gegrilde sandwiches te eten. Grappig detail: het toilet is buiten gebruik, waardoor de lieftallig jongedame die de zaak uitbaat genoodzaakt is aan iedereen die iets wil bestellen te vertellen dat het toilet kapot is. Voor ons geen probleem, want er zijn openbare toiletten bij het infocentrum waar we onze wagen parkeerden.

Mijn gegrilde sandwich met tonijn en maïs smaakt een stuk beter dan het gefrituurde avondmaal van gisteren. Wat wel opvalt is dat het overal erg rustig is. Veel volk zijn we onderweg nog niet tegengekomen en toch heeft elk plaatsje een bemand infocentrum mét giftshop.

Volgende stop: Dryburgh Abbey, de plek waar Walter Scott begraven ligt. Wat een buitengewoon romantische laatste rustplek. Zo rustig en sfeervol. De ruïnes zijn gelegen in een schitterend groen park. Bij het kopen van de tickets (in de gift shop, uiteraard) waarschuwt de bediende ons dat er momenteel gras afgereden wordt. En dat is dan meteen ook het enige minpuntje: het ronkende geluid van de grasmaaier dat zich mengt met het ruisen van de bladeren en het gezang der vogels.

We wandelen tot aan de Tweed, de rivier waar de monniken vroeger zalm vingen en bewonderen de bloeiende bloemen (we hebben hier zelfs nog kersenbloesem gespot!). Op een rustig bankje in de zon sturen we nog wat mails uit naar onze advocaat en mede-eigenaars. Dat Vodafone Mobile Internet, hoewel afschuwelijk traaaaaag, komt toch van pas. Niet echt bevorderlijk voor een rustige vakantie, maar niets aan te doen.

We rijden verder door het ongelooflijk groene landschap en stoppen onderweg even bij Scott’s View, het favoriete uitkijkpunt van schrijver Walter Scott. Heel mooi: zijn begrafenisstoet stopte hier, zoals hij zelf tijdens zijn leven talloze keren had gedaan. Op een bankje merken we mensen op met een Nederlandstalige vogelgids en een Canon fototoestel. Het blijken Belgen te zijn die het geen probleem vinden even een foto van ons twee te maken. Al worstelde de eigenaar wat met de bediening van mijn gloednieuwe fullframe.

Laatste stop van de dag: Melrose Abbey! We droppen onze bagage af in Old Bank House, onze B&B in hartje Melrose. Heel mooie, ruime kamer in een zeer bijzonder gebouw, vol met kunst en antiek. De ontbijtkamer is werkelijk volgestopt van boven tot onder. Je weet niet waar eerst kijken.

De abdij zelf blijkt eveneens een schitterende plek. De superlatieven schieten te kort. Deze abdijruïne heeft een klein museum waar vondsten die tijdens de opgravingen naar boven kwamen tentoongesteld worden en iets meer over de geschiedenis van deze plek verteld wordt (de Romeinen hebben hier ook sporen nagelaten).

We dineren in het centrum van Melrose in de gezellige pub Burt’s. Ik ga voor de zeebaars en mijn vriend voor de home made burger, vergezeld van een biertje en een cider. Het eten is echt overheerlijk! Na de maaltijd maken we nog een wandeling langs de ruïnes van Melrose Abbey. Het rozerode avondlicht geeft de plek iets magisch.

We zijn moe na een lange dag vol indrukken (en toch ook wat stress door de problemen met onze bouwfirma) en kruipen alweer vroeg onder de wol. Ook mijn keelpijn is nog niet overwonnen. Een goede nachtrust zal ons deugd doen.