Dit weekend heb ik ferm op mijn tong moeten bijten. We waren te gast bij vrienden die zich pas verloofd hadden en omdat de bruid katholiek is en de bruidegom protestant, ging het al snel over welk soort kerkelijke plechtigheid ze zouden hebben. En dan is de sprong snel gemaakt naar het geloof dat ze hun kind zouden meegeven. Alsof dat iets uitmaakt! Protestant of katholiek, ik ken de verschillen heus wel, maar voor mij zijn die zo futiel dat ik er het nut niet van inzie daar een heel spel van te maken.

En verder kan ik mij totaal niet vinden in het doopritueel. Traditie, my ass. Opgenomen worden in de gemeenschap van gelovigen, blablabla. Het kind heeft geen keuze en wordt een geloof opgedrongen. Geef mij dan maar de anabaptisten die vinden dat enkel volwassenen in staat zijn om voluit voor een geloof te kiezen. Al maak ik mij geen illusies, anabaptisten zullen hun kinderen wel zo hersenspoelen dat ze effectief ervoor kiezen gedoopt te worden.

Enja, ooit goot er ook een priester wat water over mijn hoofd en neen, ik heb daar geen trauma’s aan overgehouden. Ik had echter liever de vrije keuze gehad om bewust neen te zeggen.