Adieu Marie-Antoinette

Onze favoriete bakker om de hoek heeft definitief de deuren gesloten “wegens omstandigheden”. God mag weten welke omstandigheden, want het was een goed draaiende zaak. Zo goed draaiend dat er vaak rond een uur of zes ‘s avonds geen brood meer was (de bakker bleef elke dag tot zeven uur open, een zegen voor de werkmens) en we onverrichter zaken moesten terugkeren. Ik had al iets opgevangen over een sluiting, maar dacht dat dit tijdelijk was. Nu blijkt het definitief te zijn.

Eén ding is zeker: het wordt een quasi onmogelijke opdracht om ‘s avonds nog aan brood te geraken. De enige andere bakker in de buurt kan er maar wel bij varen, want die ziet zijn klantenbestand verdubbelen en is elke avond steevast uitverkocht tegen de tijd dat wij er langskomen. Hopelijk wordt de zaak snel overgenomen, want elke avond beschuitjes eten, dat steekt ook tegen op den duur.