En mijn sinds 1 juli 2016 officieel op pensioen gestelde baas is daar het perfecte voorbeeld van. Sinds oktober zien we hem regelmatig op de werkvloer verschijnen en neemt hij zijn oude vertrouwde plekje aan zijn (nog steeds lege) bureau opnieuw in. Met engelengeduld doorbladert hij bladzijde voor bladzijde elk dossier in zijn persoonlijk archief om te triëren wat bij te houden en wat weg te gooien. Het vriendelijke aanbod van mijn kant om alles wat hij het laatste jaar niet meer bekeken had in de papiercontainer te kieperen, werd op een ongelovige blik onthaald. Wat een ketterse woorden!

Een beetje surreëel om terug te komen uit middagpauze en hem daar achter zijn bureau te zien zitten. Alsof de tijd teruggedraaid is.