Vandaag bevond ik mij op een conferentie met deelnemers uit gans Europa. Tijdens de conferentie zou een film getoond worden over de zin en onzin van auteursrecht. Je zou denken dat de organisatoren, gezien het hoge aantal deelnemers, op voorhand uitgetest zouden hebben of die film wel correct vertoond werd op hun systemen. Jaja, dat zou je denken. Allez, ik zou dat toch denken.

Enfin, niet dus. Een half uur lang hebben de deelnemers naar een film in horten en stoten mogen kijken. Alsof het ding gestreamd werd over een net te trage connectie. Behoorlijk irritant. Ook irritant: het onderbreken van ondertitels. Niet zo erg voor de Engelse stukken van de film. Het Russisch kon ik nog min of meer volgen (al denk ik dat ik veruit de enige in de zaal was). Het Zweeds bleef ook voor mij een mysterie.

Na een half uur (I kid you not) was dan toch iemand van de organisatie zo slim om de boel stil te leggen, zich te verontschuldigen en een vroeger dan geplande pauze in te lassen. Na de pauze was het probleem opgelost, met hulp van iemand uit de zaal, en kregen we het tweede deel van de film te zien. Ditmaal met ondertitels. Al een geluk, want mijn Portugees is ook niet zo geweldig.

Qua amateurisme kon het alleszins tellen. ‘t Was dan ook een gratis conferentie. 😉