Ok, tot voor twee weken had ik nog nooit van Pansori gehoord, maar kijk, met mijn inschrijving voor de taalcursus Koreaans is er een nieuwe wereld voor mij open gegaan. Dat is natuurlijk het voordeel van les te volgen in het Korean Cultural Center. Zij willen natuurlijk maar al te graag dat de cursisten kennis maken met de Koreaanse cultuur.

Maar goed, ik zal jullie niet langer in spanning laten: Pansori is een traditionele Koreaanse eenpersoonsopera en is sinds 2003 opgenomen in de immateriële werelderfgoedlijst van de Unesco. Ik had het voorrecht om de Zuid-Koreaanse Ahn Sook-sun, één van de grootste pansori-zangers van vandaag, live aan het werk te horen in de Bozar.

Om ons de gelegenheid te geven op tijd in het concert te zijn, startte de les Koreaans een kwartier vroeger en ging de leerkracht aan een verschroeiend tempo door de leerstof. Regelmatig moesten we haar vragen om te opnieuw aan te geven op welke bladzijde we zaten en nog eens te herhalen wat de opdracht ook alweer was. Eén ding is nu al zeker: vervelen zal ik mij het komende jaar in de les zeker niet doen.

Klokslag 20u stonden we met een groepje mede-cursisten in de Bozar. Het was even zoeken naar de juiste zetel (de plaatsen waren genummerd, maar blijkbaar was niet iedereen zich daarvan bewust, chaos dus). Daarna waren we vertrokken voor 80 minuten waarin Ahn Sook-sun het beste uit de epische sage over Heungbo ten beste gaf. Ongelooflijk hoe deze dame op leeftijd de ganse voorstelling in haar eentje droeg, enkel begeleid door een trommel.

Het toffe is dat het publiek bij een Koreaanse pansori verondersteld wordt te reageren. Iets wat voor ons Westerlingen bijna ondenkbaar is. Regelmatig werd er dus vanuit de zaal naar het podium geroepen, meestal aanmoedigende of instemmende geluiden. Erg bijzonder.

Ik ben heel blij dat ik de gelegenheid gekregen heb om dit spektakel bij te wonen. Het was dan ook gezellig napraten met mijn medestudentjes op de receptie na de voorstelling.