OK, voor alles is een eerste keer. Dit is dus mijn eerste een beetje aangeschoten post. We zijn daarnet naar een !gratis! receptie met !veel! gratis drank en gratis hapjes geweest. En jawel, we hebben ons een beetje laten gaan. 😉 Dit wordt dus een behoorlijk vrolijke post. Eigenlijk houd ik wel van deze gemoedstoestand. Je bent aangeschoten, maar je bent de controle niet kwijt. Je bent gewoon wat losser en vrijer. Hét ideale moment om diepgaande gesprekken over de zin van het leven te voeren. Wat ik nu ga doen met het bezoek dat hier binnen gewaaid is na de receptie.

Schol!

Ja, goeie vraag. Waarom eigenlijk? Misschien omdat bloggen tegenwoordig hotter dan hot is? Omdat zelfs De Standaard tegenwoordig een blog heeft? Of omdat citizen journalism dé trend van de (nog jonge) eeuw zal worden?

Misschien heb ik ergens nood aan een uitlaatklep? Een soort van klankbord, zeg maar. Soms heb ik namelijk het gevoel dat ik bij mijn vrienden niet alles kwijt kan. Sommige delen van mijn persoonlijkheid houd ik bewust voor hen verborgen. Angst om afgewezen te worden, misschien. Of erger, niet begrepen te worden. Achja, iedereen voelt zich graag uniek en speciaal. Ik weet het wel.

Of misschien blog ik wel omdat ik er als kind van droomde een beroemde schrijfster te worden. Mja, mijn eerste boek moet nog steeds geschreven worden, dus ik denk dat het bij dromen zal blijven. Alhoewel, zeg nooit, nooit!

Anyway, ik ga nu echt in bed kruipen. Morgen moet er weer hard gewerkt worden, mijn glaasje schuimwijn is op en mijn vriend wacht op mij…

Woohoo! Net mij nog eens goed uitgeleefd met het meppen van een balletje tegen een paar muren, ook wel gekend als squashen. Heb al mijn agressie op het balletje uitgeleefd. It was fun! (Misschien iets minder fun voor de tegenstander die met 9-0 ingemaakt werd, maar ik kende geen genade vandaag.)

Ok, nu snel onder de douche en dan in bed kruipen. Zien of er nog wat te sexen valt. 😉

To boldly go, where no blog has gone before! Of toch zoiets in die aard.

Dit is mijn persoonlijk blog-experimentje. Eens zien hoe lang ik dit kan volhouden en of ik inspiratie genoeg heb om hier dagelijks een nieuwe post te doen.

Wat mag u, nu nog onbestaande lezer van mij verwachten? Wel, ik weet het zelf nog niet. Ik denk dat ik mij zal laten leiden door de inspiratie van het moment. Gebeurtenissen die mij raken, dingen die op mijn lever liggen.

Dus bij deze: Open the curtains, let the show begin!