Vergeet niet naar boven te kijken als je buiten komt, want je weet tegenwoordig maar nooit wat er uit de lucht komt vallen…

Door de examens heb ik de laatste tijd verstek moeten laten gaan voor de familiebijeenkomsten van mijn vriend, maar gisteren is het nog eens gelukt om erbij te zijn. De organisatie was dit keer in de handen van een nonkel die onlangs zijn huis in het Leuvense gerenoveerd had. Erg mooi gedaan trouwens. Ze hadden er een licht en open huis van gemaakt met een moderne inrichting. Moest ik geld hebben, ik zou ook zo’n huis willen.

Zo’n familiebijeenkomst verloopt meestal volgens hetzelfde stramien. Wat babbelen, Chinees eten, hard schreeuwen opdat het stamhoofd ons zou verstaan en veel kusjes uitdelen aan de verschillende leden van de schoonfamilie. Wel gezellig dus.

Dit keer kwamen er ook wat praktische afspraken bij kijken, want het weekend van 1 en 2 oktober gaan we met alle kleinkinderen en bijhorende aanhansels naar de Ardennen. En omdat ik toch nog niet genoeg te doen heb, heb ik de organisatie van het weekend op mij genomen. Nu, veel komt er niet echt kijken bij die organisatie. Gewoon een huisje vinden en ervoor zorgen dat er zeker genoeg drank voorhanden is. 😉 Ik kijk er al naar uit!

Ja, ik weet het, het begint eentonig te worden, maar er is weer een ijzeren vogel gevallen. Het vliegtuig is neergestort in een dichtbevolkte woonwijk in Medan op Sumatra waardoor er ook op de grond doden te betreuren vallen.

Ik begin de sterke indruk te krijgen dat er tegenwoordig veel schroot rondvliegt in ons luchtruim. Misschien is het geen slecht idee om in de toekomst toch maar wat meer betalen voor een vliegtuigticket, want het lijkt erop dat de bodemprijzen die sommige lagekostenluchtvaartmaatschappijen hanteren ten koste gaan van de veiligheid. En betaal ik toch liever nét iets meer om in één stuk ter plekke te geraken.

Een grappig fast food boekje voor wereldreizigers (of net niet) van William Sutcliffe. Geleend van een collega en hoewel ik me heilig had voorgenomen tijdens de examenperiode niks te lezen, kon ik het toch niet laten. Een tiental pagina’s maar… ‘t Was na een paar treinritten (en de rit van Leuven naar Brussel duurt echt niet lang) al uit. Hap, slik en weg. Soms hoeft dat echt niet meer te zijn.

Het lijkt wel alsof ik de krant van vorige week zit te lezen.
Alweer een brand in een Parijs pand waarbij onschuldige mensen het leven gelaten hebben.
Alweer een gijzeling in Brussel door één of andere geflipte vent.
Komt daar nog eens bij dat ik opnieuw afgesproken heb om morgen tijdens de middag te gaan lunchen met mijn vrienden van de politie. Ik had net nog een mailtje naar haar gestuurd waarin ik schreef dat ik hoopte dat er niet weer een gijzeling een streep door onze afspraak zou trekken. Ik had mijn grote mond moeten houden…

UPDATE 14.53u: De gijzeling is zonder bloedvergieten beëindigd.

Naar de academie om exact te zijn. Vandaag mijn eerste tekenles gehad van het nieuwe schooljaar. Het was fijn om de tekenspullen weer boven te halen en mijn lieve tekenjuffrouw terug te zien.

Dit is het derde jaar dat ik tekenles volg en dus ook mij laatste. Normaal kan je maar twee jaar de middelbare graad waarnemingstekenen volgen, maar ik heb mij laten buizen zodat ik nog een jaartje langer kribbels op papier kan zetten. Alleen jammer dat ik nu niet meer kan uitslapen op zaterdagochtend.

Het was toch even wennen. Amper twee studenten die ik nog kende van vorig jaar en voor de rest allemaal nieuwe gezichten. De nieuwe leerlingen waren een stuk ouder dan ikzelf en ze zagen er heeeeel braaf en heeeel serieus uit. Nuja, misschien komen ze wel los in de loop van de volgende lessen. Indien niet, neem ik wel eens een thermosfles met Hasseltse koffie mee om tijdens de pauze te consumeren. 😉

Druk in de weer met de opbouw:

Het thema van dit jaar is Poeske Scherens:

Dit meisje wilde per sé dat ik een foto van haar nam:


Mijn vriend was meteen weg van dit schattig snuitje:

Zo, ‘t is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens wat reclame gemaakt heb (doet mij eraan denken dat mijn vriend en ik vorige week in een erg goed nieuw Leuvens restaurant zijn gaan eten, zal ik bij gelegenheid nog wel eens de hemel in prijzen).

Webcomics dus. Vandaag serveer ik u een sneetje Ctlr+Alt+Del gekruid met een snuifje absurde humor en overgoten met een hoog geekgehalte. Qua stijl en thema is deze comic zwaar schatplichtig aan Penny Arcade, maar dat is beslist geen minpunt.

Het ziet er naar uit dat de situatie in New Orleans van kwaad naar erger gaat.

Voor zij die de vele slachtoffers willen helpen:

Bijdrages kunnen via het Belgische Rode Kruis gestort worden op het rekeningnummer 000-0000025-25 met vermelding ,,Katrina”. Voor Belgen die persoonlijke hulp willen verlenen is er informatie beschikbaar op de website van het Federal Emergency Management Agency (FEMA) en het telefoonnummer van FEMA vanuit België: 00-0-202-646-3444.

Net slecht nieuws gekregen. De vader van een goeie vriend en ex-studiegenoot is vandaag plots overleden. Ik ben er toch even niet goed van geweest. Niet dat ik die vader erg goed kende, maar ik heb toch al verscheidene keren een babbel met hem geslagen. Een sympathieke mens met het hart op de juiste plaats. Een hardwerkende landbouwer die hield van zijn stiel. Sinds een tweetal jaar was hij met pensioen. Tijd om na al het harde werk nog wat van het leven te genieten. Tja…

Het is natuurlijk het ergste voor de mensen die achterblijven. Zijn vrouw en zijn twee zonen. Ik vind het verschrikkelijk voor mijn vriend. Het ging net erg goed met hem. Een jaar geleden getrouwd met een schat van een meisje, net een huisje gekocht een nieuwe, uitdagende job. En dan zoiets. Ik weet in zo’n gevallen nooit goed wat te zeggen. Je probeert wel wat woorden van troost te spreken, maar die klinken zo clichématig. Ik heb gewoon laten weten dat we voor hem klaar staan als hij en zijn vrouw heb nodig hebben. Ik vrees dat we niet meer kunnen doen.

En op zo’n momenten besef je weer maar eens hoe vergankelijk het leven is. Dus mensen, geniet ervan, want voor dat je het weet is het voorbij.