Net een interessante ruiltransactie achter de rug. Blijkbaar had ik een verkeerde Treo gewonnen. Ik had de Treo 600 gekregen, maar dit moest een Treo 650 zijn. Onze outsourcer heeft zich wel tien keer verontschuldigd voor het “ongemak”. Ik was nochtans al heel blij met mijn Treo 600. Als men mij dan gratis ende voor niets een betere versie komt brengen, tja, dan vind ik dat dat ongemak nog heel goed meevalt. 😉

Een paar fotootjes die ik vrijdagmiddag in Brussel met mijn Treo genomen heb van een filmploeg in actie. Het moet om een redelijk grote film gaan, want ze stonden er met verschillende vrachtwagens vol met materiaal. En donderdag waren ze ook al aan het filmen aan het station. Iemand een idee over welke film het zou kunnen gaan?

Poe Poe. Dit weekend wel heel erg veel gegeten. Het begon vrijdagavond met een etentje bij vrienden. Oop het menu: overheerlijke taco’s en zalige chocomousse. Dan gisteren een etentje bij andere vrienden: gourmet, met als dessert ijs met warme chocoladesaus.

Dus nu gaan we straks wat calorieën moeten verbranden tijdens de paddestoelenwandeling, georganiseerd in het kader van Week van het Bos. En daarna familiefeest (weer eten!).

Was een zeer leuke ervaring. Het seminarie op zich was snel voorbij. Onze assistente was om te beginnen al te laat (niet erg, ik had op de terugrit met de trein nog een Metrokrantje kunnen vastkrijgen, dus ik had leesvoer). Ze gaf een beetje een chaotische en onvoorbereide indruk en het ganse seminarie duurde ocharme een half uurtje in plaats van de geplande twee uur.

Nu wil het toeval dat de assistente in kwestie juridisch advies geeft aan het bedrijf waarvoor in werk. Dus ben ik na het seminarie nog wat blijven babbelen. Waarop ze mij deemoedig bekende dat ze (en de prof natuurlijk ook) helemaal vergeten was dat het vandaag seminarie was. Ikke: “Tiens, dat was mij totaal niet opgevallen.” (Met een vette knipoog, natuurlijk.)

Een heel toffe babbel gehad. Over het werk, over te veel werk, over frustraties en hoe het mogelijk is dat de wereld nog blijft draaien. Enfin, ik zie het helemaal zitten voor dit seminarie! Nu nog een interessant onderwerp kiezen.

Waar gaat het met de wereld naartoe als berichten zoals onderstaande de KULeuven e-nieuwsbrief halen?

Stem voor oud-studente Iris D’Hondt, finaliste van Miss Belgian Beauty 2006. SMS 04 naar 3155 of bel 0900 10321!

Misschien willen ze bij de communicatiedienst van de KUL ook wat reclame maken voor mijn blogje? ‘k Zou mijn lezersaantallen nogal zien stijgen!

Meer schitterende illustraties van Cori Doerrfeld.

Vandaag in de Standaard:

Ideale man is een uberseksueel

LOS ANGELES – Juist op het moment dat mannen wereldwijd meer ’metroseksueel’ probeerden te zijn, komt een groep van Amerikaanse, invloedrijke vrouwen met een nieuwe definitie van de ideale man: de uberseksueel.

Deze nieuwe man wordt volgens Marian Salzman, Ira Matathia en Ann O’Reilly verpersoonlijkt door Bono, de zanger van U2, die over politiek kan praten met premiers, over cultuur met artiesten, over gevoelens met vrouwen en over voetbal met zijn vrienden op café.

Dat staat in sterk contrast met de ideale man van vorig jaar: de metroseksueel. Die moest extreem vrouwelijk zijn en behalve zijn parfum ook zijn haarkleuringen met zijn vriendin delen. Vorig jaar was David Beckham hét voorbeeld van de ideale man.

In de huidige top tien van de nieuw gedefinieerde ideale man prijken namen als George Clooney, Bill Clinton, Pierce Brosnan maar even goed Arnold Schwarzenegger. “Uber duidt op het beste in alles,” zegt Marian Salzman, die het trendspotting boek ‘The future of Men’ schreef. “Uberseksuelen zijn de meest aantrekkelijke mannen -niet alleen fysisch- en de meest dynamische. Ze zijn zelfzeker, mannelijk, stijlvol, sterk, eerlijk én sociaal bewust.”

En wat zegt yab daarop? “Weg met de idiote trend van trendspotting boeken!” Wie leest dat soort boeken dingen eigenlijk? De Metroseksueel is uit, de Ubersekseel is in? Oh p-lease! Wat een onzin! ‘k Zal de mevrouwen die dat boekje geschreven hebben eens de volgende wijsheid meegeven: “De ideale man bestaat niet.” Ok, kunnen we nu onze krant met nuttigere dingen vullen, a.u.b.?

Deze ochtend echt op een haar na mijn trein gemist. Ik moet in mijn slaap de wekker afgezet hebben. Ik weet heel zeker dat ik de wekker deze morgen heb horen aflopen, maar mijn onderbewustzijn vond duidelijk dat ik nog wat slaap nodig had. Is mij nog nooit overkomen. Meestal geef ik een duwtje of twee op de snooze-knop om vervolgens na een paar diepe zuchten uit bed te kruipen. Maar nu moet ik op de foute knop geduwd hebben.

Wel even schrikken toen ik 8.11u op de wekkerradio zag staan. Nog nooit zo snel aangekleed geweest. Rap wat water in mijn gezicht gegooid, wat deodorant op en hup weg. In snelwandeltempo naar de trein. Gelukkig had de trein van 8.29u een tweetal minuutjes vertraging, hij reed net het station binnen toen ik op het plein kwam. Klein sprintje ingezet en verder de hele reis naar Brussel zitten uitpuffen. Zonder metrokrantje om mij te entertainen.

Woehoe! Ik heb een Treo 600 Smartphone gewonnen! En dan te bedenken dat ik tot voor enkele uurtjes nog nooit van een Treo gehoord had. 😉 Mijn dag is nu helemaal perfect en het kon al moeilijk beter…

Onze outsourcer organiseerde vandaag een leg-je-grootste-klant-eens-in-de-watten-dagje. Omdat het event plaats vond in Haasrode en pas begon om 10 uur, kon ik vanmorgen lekker lang in bed blijven liggen. De middagpauze duurde maar liefst anderhalf uur (je wilt je klanten niet al te zeer vermoeien met presentaties en zo, he). Het walking dinner was overheerlijk (koud buffet, warm buffet, overgoten met een overheerlijk wijntje – tja, ik ben een levensgenieter). En we mochten alweer vertrekken om vier uur.

Om twintig voor vier werden de drie Treo’s verloot onder de aanwezigen. Om aan de loting te kunnen deelnemen, moest je een evaluatieformulier invullen en een zinnetje over de toekomstige uitdagingen voor de outsourcer vervolledigen. Ik had natuurlijk een geweldig zinnetje verzonnen, maar uiteindelijk bleek dat niet eens nodig. De onschuldige hand haalde mij er als eerste uit. 😉 De persoon die de prijzen uitreikte was blijkbaar blij dat een meisje gewonnen had (vrouwen in IT, het blijft wat moeilijk liggen), want hij wilde speciaal met mij op de foto en niet met de mannelijke winnaars (discriminatie!).

Als ik straks terug ben van Italiaans ga ik mijn nieuwe speeltje uittesten!

Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden zijnde een stakingsactie, thuiswerken een zwaar weekend en het veel te laat in bed kruipen op zondagavond, heb ik deze ochtend mijn trein gemist.

Mijn brein was duidelijk nog in slaapmodus en besefte helaas pas halverwege het station dat ik iets vergeten was. Dat iets zijnde mijn laptop die ik (de stakingsactie voorziend) donderdag mee naar huis genomen had. Zonder laptop ben ik zo goed als technisch werkloos. Dus heb ik maar op een drafje rechtsomkeer gemaakt, heb een klein spurtje in gezet en was uiteindelijk net op tijd in het station om de trein van 8.33u te zien vertrekken. Pijnlijk.

Ik heb dan maar de boemel van 8.40u genomen waardoor ik de werkweek tien minuten te laat begonnen ben. Nuja, beter tien minuten te laat, dan zonder laptop, nietwaar?