Mja, niet meer voor de foto-redacteur van France Soir.

Applaus voor Die Welt en France-Soir. Ik ben het er helemaal mee eens dat blasfemie in een seculiere samenleving moet kunnen.

Bij deze wil ik dan ook mijn solidariteit betuigen aan de Deense krant Jyllands Posten:

Bekijk hier de rest van de (niet altijd even geslaagde) cartoons. Betere slideshow op de pagina van de Standaard.

En de rest van mijn lichaam ook. Maar een uur of vier geslapen vannacht, deze ochtend een examen en in de namiddag een belangrijke vergadering in Leuven (en neen, niet alle vergaderingen die ik bijwoon zijn belangrijk). En dan ben ik nog zo zot om na die vergadering (het was ondertussen al bijna vier uur) naar Brussel te sporen om wat fouten te gaan rechtzetten die ik zelf niet gemaakt hebt. Pfft.

Nu, ik ben alleszins blij dat de examenreeks er bijna op zit. Nog eentje te gaan. Het laatste loodje. Van alle zittijden die ik in mijn leven al meegemaakt heb, vond ik dit de allerzwaarste. Vooral de twee vakken van duizend pagina’s staken mij heel erg tegen. En tja, als je tegen je goesting moet blokken, dan gaat dat niet zo goed. D’r zit ook niet genoeg druk achter, want tja, ik heb al een mooi diploma, het hoeft allemaal niet zo echt meer.

Gelukkig zien de vakken in het tweede semester er een pak interessanter uit. Nog even doorbijten.

Jaar van de Hond!

Pas ontdekt en zwaar onder de indruk van haar positieve levenshouding. Om elke dag naartoe te surfen en dan vooral als ik me weer eens een beetje zielig voel.

Vanochtend, in de tekenles, hebben we verder gewerkt aan de opdracht van vorige week: een linosnede. Voor de mensen die niet bekend zijn met de techniek: veel gepruts (vooral als de linoleum koud is) en een verhoogd risico op snijwonden aan je vingers.

Persoonlijk ben ik niet zo’n fan van druktechnieken in het algemeen, omdat ik vind dat je in vergelijking met een gewone tekening of schilderij minder controle hebt over het uiteindelijke resultaat.(Naar het schijnt ben ik een controlefreak.) Maar aangezien alles leuker is dan blokken, had ik vorige week mijn linoleum thuis verder afgewerkt, zodat ik vandaag het ding alleen nog maar met inkt hoefde in te smeren en vervolgens af te drukken.

Helaas bleek ik zowat de enige ijverige ziel in de klas. De rest moest nog grote delen wegsnijden uit hun linoleum. En de juffrouw had het grote druklokaal niet gereserveerd, dus we moesten ons behelpen met een klein, slecht afgesteld drukpersje. En tja, na een viertal niet zo geslaagd drukken, ben ik van miserie dan maar verder beginnen werken aan de linoleum van een meisje dat er niet was. Tot zover mijn goeie daad voor vandaag. 😉

Volgende week mag de rest van ons klasje drukken, maar dan wel zonder mij. Ik zal op datzelfde moment hard zitten zwoegen op mijn laatste examen. Maar ik ben er zeker van dat de juffrouw geweldig mooie afdrukken van mijn linoleum zal maken. 😉

Dat weet ik natuurlijk al langer, maar ik geraak er maar niet aan gewend.

Werd één van de grootste componisten aller tijden geboren. Mozart is altijd één van mijn favoriete componisten geweest. Zijn muziek is schitterend om naar te luisteren en een waar plezier om te spelen. Alleen jammer dat mijn dwarsfluit de laatste tijd zielig in een hoekje ligt te verkommeren. Excuus: tijdgebrek. Altijd hetzelfde liedje.

Citaat uit een artikel van de Standaard.

10 (!) suikerklontjes in fles Dan ‘up Banaan
Opvallend is dat ook producten die eigenlijk voor kinderen bedoeld zijn, zoals bepaalde ontbijtgranen en melkdrankjes per portie soms meer dan twee suikerklontjes bevatten. Absolute recordhouder was een fles van 600 ml Dan’up (banaan) van Danone. Daarin zat, zelfs na aftrek van de van nature aanwezige suikers, nog 60 gram toegevoegde suiker, of evenveel als tien klontjes.

yab schrapt de drinkyoghurt alvast van haar volgende boodschappenlijstje. Samen met de garnalen:

Zelden vermeld op etiket
Ook bleek de hoeveelheid suiker zelden op het etiket vermeld te staan. Voor een consument is het dus onmogelijk te achterhalen hoeveel suiker hij via het product binnen krijgt. Test-Aankoop trok ook nog de rest van de kwaliteit van heel wat voedingsproducten na en kwam tot de bevinding dat ze dikwijls te veel zout bevatten. Zo kan de hoeveelheid zout in 77 procent van het stokbrood echt niet door de beugel. De kwaliteit van de pils blijft, zoals vorig jaar al werd vastgesteld, ondermaats: er zit te veel water in. Ook blijken heel wat lightproducten, niet ’light’ te zijn, bevatten chips en frieten nog te veel kankerverwekkend acrylamide en lezen garnalen als een catalogus van de bestaande, al dan niet wettelijke additieven.

Toch één lichtpuntje: te veel water in de pils kan nooit slecht zijn voor de gezondheid. 😉

Mijn berichtjes van de laatste tijd. Na de examens komt daar hopelijk beterschap in.