Babylonische spraakverwarringen kunnen soms grappig zijn.

De ene medaille was verwacht, de andere een prettige verrassing. De vrouwen slagen waar de mannen falen. 😉 You go, girls!

Na 15 jaar komt er eindelijk schot in de zaak van de moord op Katrien De Cuyper. De persoon die haar het laatste in leven gezien heeft, is aangehouden. Iedereen is onschuldig tot het tegendeel is bewezen, maar de kans zit er dik in dat ze de moordenaar gevonden hebben. Eindelijk closure voor de ouders en vrienden van Katrien. Na al die jaren.

Ik ben aan het bloggen met een baby op mijn schoot…

In de categorie “dingen die u eigenlijk geen bal interesseren”, mijn favoriete smaakpapillenverwenners:

– chocolade: favoriete chocolade van het moment: bijna alles uit het gamma van New Tree; met pralines van chocolaterie Demeestere in Leuven of van Neuhaus maakt u mij ook altijd blij;
– cocktails, bij voorkeur zure cocktails zoals caipirinha, mojito, strawberry daiquiri,…
– scampi: love them!
– tomaat garnaal (zónder mayonaise);
– de Thaise keuken: ongeveer alles wat ze mij bij een Thai voorschotelen vind ik geweldig lekker; citroenkruid, gember: jummie; nog nooit zo goed gegeten als tijdens mijn veertien dagen Thailand;
– garnaalkroketten;
– pannenkoeken: Mikado, alstublieft;
– sushi: bij uitbreiding kan de hele Japanse keuken op mijn goedkeuring rekenen;
– Alpro soja chocolademelk: hier moet ik streng zijn voor mezelf, rantsoeneren die handel, want anders verdwijnt zo’n brik van een liter schrikbarend snel;
– Ben & Jerry’s ijs, alhoewel ik ook geen neen zeg tegen een bolletje Häagen Dazs;
– aardbeien: wat is er lekkerder dan aarbeien gedoopt in gesmolten chocolade?
– tiramisu;
– chocomousse;
– goeie Poolse wodka;
– rode wijn gerijpt op eiken vaten;
– cava;
– ananas;
– spruitjes;
– spinazie;
– quiches (behalve die met spekjes);
– zalm: het liefst gerookt;
– eend in sinaasappelsaus;
– de limoensorbet met chocolade en munt van de Earth Shake;
– mozarella met tomaat en basilicum;
– kaas in ‘t algemeen en Appenzeller in het bijzonder, bij voorkeur te consumeren met een glaasje rode wijn;
– Tropicana Sanguinello;
– sangria (thanks, Peter);
– smoothies van de PurPur;
– enzovoort

Genoeg inspiratie als u mij ooit eens wil verrassen met een etentje of zo. 😉

http://www.ceasefirecampaign.org

En ik heb vrieden die morgen terug naar België vliegen via Heathrow. En één van die vrienden heeft een iets donkerder kleurtje. ‘k Hoop dat ze zonder al te veel miserie in België geraken…

Het persoonlijk ongemak daargelaten, is het natuurlijk fantastisch dat de veiligheidsdiensten erin geslaagd zijn mogelijk terroristische aanslagen te verijdelen. Al moet ik toegeven dat ik altijd een beetje sceptisch ben, als ik zulke jubelverhalen lees. Er is altijd een stemmetje binnen in mij dat zegt: “Zou dat nu wel écht waar zijn?” Noem het gerust achterdocht.

Oververdiend! Proficiat, meisje!

Zaterdag zijn we in de namiddag vol goeie moed helemaal naar Aalter gereden om de kleur van onze binnendeuren te kiezen. Veel keuze was er niet: ofwel kozen we één of ander soort nephout ofwel een witte deur met een beetje een structuur erin. Aangezien ik een diep ingebakken afkeer heb van nephout en we de rest van de inrichting van het appartement (als we ooit in dat stadium geraken) redelijk modern willen houden, kozen we voor witte deuren. (Dus binnenkort allemaal de handjes wassen, of jullie mogen niet binnen!) Na welgeteld tien minuten stonden we weer buiten. Grmbl.

Daarna zijn we rechtstreeks doorgereden naar Roosdael om het mijlpaalfeestje (afgestudeerd, gaan samenwonen, begin van haar stage) van een vriendin bij te wonen. Er was niet zoveel volk, maar dat kon ons niet deren. De gastvrouw mengde bijzonder lekkere cocktails (jummie, banana daiquiri). Iets té straf zelfs, want nu waren we wel verplicht om lang te blijven om te ontnuchteren alvorens de rit naar huis aan te vangen. Niet dat we dat erg vonden. Grappig: het baby-mandarijneendje vond het nodig zich op mijn versgewassen rok te ontlasten. Gelukkig kon dit kleine euvel met wat zeep en water opgelost worden. We genoten van de lekkere pasta en de chili con carne. en voerden interessante gesprekken met het aanwezige gezelschap. En dan zijn we nog even de (ongetwijfeld zeer dure) bedden gaan uitproberen om inspiratie op te doen voor onze eigen bedaankoop. Daar wil ik nog wel eens uitgenodigd worden. 😉

Zaterdagnacht veel te laat in bed natuurlijk. Zondag niet in topvorm. Veel te weinig gestudeerd en dan naar de minibarbecue van de schoonfamilie. Lekker en gezellig. En een beetje een afscheid van mijn “schoonzusje” die binnenkort voor een half jaar naar Polen vertrekt. Ben benieuwd hoe het haar daar zal bevallen.

Bleh. ‘k Heb te horen gekregen dat mijn ex-vriendje een appartementje gekocht heeft in Leuven. En is ‘t is niet dat ik het hem niet gun (ok, ik geeft toe, ik ben jaloers), maar hij gaat al verhuizen op 1 september (2006, that is)!! En dat terwijl mijn vriend en ik ons compromis al bijna drie jaar (3 jaar, I kid you not) geleden getekend hebben. ‘t Is zo niet eerlijk.

En wat me nog het meest stoort aan heel die saga van the-never-finishing-appartment, is het feit dat ik continu rondloop met het gevoel dat ik in het zak gezet ben, dat ik opgelicht ben, dat ik als een onnozele gans in de val gelopen ben. En ja, we zijn beschermd door de Wet Breyne, ik weet het, en ja, we hebben recht op een schadevergoeding, maar daar ben ik vet mee. Ik wil in mijn appartement!