Deze namiddag stond ik met een glaasje schuimwijn in de hand op een receptie te zeggen dat ik dringend door moest, want dat ik al te laat was voor de Russische les. En natuurlijk kwam er net op dat moment iemand bij staan met wie ik zo nu en dan professioneel samenwerk. Uiteraard had hij mijn laatste zin opgevangen en wat bleek? Zijn partner is een Rus! En meteen kreeg ik al de Russische woordjes die hij kende over me heen. En zo kwam het dat het nog een goeie twintig minuten duurde voor ik eindelijk op de trein richting Leuven zat.

En in de Russische les bleek dat één van mijn medestudenten afkomstig was uit hetzelfde dorp (lees: boerengat) als ik. Sterker nog, hij ging naar dezelfde lagere school en woonde maar een paar straten verder, maar door het leeftijdsverschil kenden we elkaar niet. En toen ik buiten kwam na de les botste ik op vriend S die sinds dit jaar ook Russisch volgt, terwijl hij stond te wachten op zijn vrienden uit Kiev. Uiteraard heb ik die gelegenheid meteen aangegrepen om een paar woordjes Russisch met hen te wisselen.  Het is altijd grappig om te zien hoe verbaasd Russen zijn als je hen in hun eigen taal te woord kan staan.

Ik geef toe, ik heb de komende drie weken mijn Russisch zwaar verwaarloosd, maar door al deze toevalligheden ben ik nu extra gemotiveerd om er de komende weken een mooie eindsprint uit te persen.