Ok, ik beken. Ik ben eigenlijk verschrikkelijk asociaal. Jaja, jullie dachten ongetwijfeld: die yab met haar duizend en één hobby’s, haar functie als pr-verantwoordelijke bij een studentenvereniging, haar voorliefde voor het organiseren van feestjes allerhande, die moet toch echt wel een sociaal voelend wezen zijn…

Niet dus.

Vanaf het moment dat ik op een trein stap ben ik Miss Anti-sociality. Het gaat zelfs zover dat, als ik een bekende op het perron zie, ik mij snel uit de voeten maak om zover mogelijk van hem of haar vandaan te staan. Ik heb géén behoefte aan smalltalk op de trein. De 50 minuten die ik per dag in de trein doorbreng, zijn voor mij en voor mij alleen. Ik en mijn krantje of favoriete leesboek van het moment hebben écht geen extra gezelschap nodig. Dus als je mij tegenkomt in een station en me ziet wegduiken achter één of andere paal, vergeef het mij dan. Ik heb ook nood aan een beetje quality time met mezelf.

Tot zover deze ontboezeming.