In mijn agenda stond vandaag: bezoek aan vrienden E, L en hun lieflijke dochter M in Den Haag. Helaas kon deze afspraak niet doorgaan omdat E en L op het laatste nippertje andere, dringende verplichtingen hadden ergens in het verre West-Vlaanderen. Omdat ze op de terugweg naar Den Haag toch bijna langs Leuven passeerden, stelden ze voor om het goed te maken met een superblitzbezoekje. Dochter M is net één jaar en moet ‘s avonds op tijd in bed, dus lang konden ze niet blijven.

Mijn vriend en ik vonden dit een perfect voorstel. E, L en M zouden rond het avondeten bij ons zijn. We kochten quiches op de kerstmarkt. Gewoon in de oven steken en klaar. Op die manier beperkten we onze tijd in de keuken tot het minimum en konden we voluit bijpraten.

En bijpraten hebben we gedaan. Amai. Het is gewoon onmogelijk om al de opgespaarde verhalen van bijna een jaar in twee uur te proppen. Het gesprek sprong van de hak op de tak. En oja, dit ook nog en dat en ja, hoe is het daar nog mee? En Australië? En wat zijn jullie plannen? Kleine M demonsteerde dat ze al goed aan het handje liep, al zal alleen lopen nog niet voor morgen zijn. Haar dikke wangetjes tonen alvast dat ze een echte levensgenieter is, net als haar ouders.

Na het blitzbezoek namen we afscheid. Een beetje spijtig dat we geen ganse dag hadden om bij te praten, maar ik ben heel blij dat ik E, L en M nog eens gezien heb. En na hun plannen gehoord te hebben, zit het er dik in dat we hen de volgende keer in Zwitserland mogen bezoeken…