De dag voordien had ik een hoop kleren overgeladen van mijn grote koffer naar mijn handbagagekoffer, kwestie van die grote, zware koffer te kunnen achterlaten bij Goofball and friends en iet of wat lichter aan mijn ronde van Vlaanderen te beginnen. Doordat ik de marmites uit mijn handbagage had moeten halen, moest ik die in een zak apart meenemen. Iets minder praktisch en wellicht een groter risico dat er een stuk vanaf zou breken door al dat gesleur op en af de trein en de bus. Maar niets aan te doen.
Het voelde een beetje vreemd: mijne eerste volledige werkdag terug op mijn oude vertrouwde kantoor was meteen ook de laatste werkdag van het jaar. Iedereen zat volop tussen de verhuisdozen en deed verwoede pogingen om jarenlang opgestapelde dossiers te sorteren en in te pakken. Vandaag was de laatste dag om alles in dozen te krijgen. Tijdens de kerstvakantie zou de verhuisfirma dan alle dozen naar hun nieuwe plek brengen.
Ik zette me aan mijn vroegere bureau, een beetje uit nostalgie en omdat het de allerlaatste keer was dat ik zo dicht bij mijn oude collega’s kon vertoeven. Verder was het (begrijpelijk) niet echt een productieve dag. Ik maakte vooral van de gelegenheid gebruik om bij te praten met de collega’s en wat nauwer kennis te maken met mijn nieuwe team. Van ons IT-team kreeg ik op de valreep van het nieuwe jaar een gloednieuwe computer, waar ik uiteraard heel blij mee was.
‘s Middags had ik afgesproken met de vroegere teamverantwoordelijke van een deel van de mensen die ik zal leiden vanaf 1 januari. We genoten van een gezond slaatje in het Victor Café van Bozar en we bespraken in grote lijnen de werking van het team. Uiteraard was dit te veel informatie om in één klap te kunnen verwerken, maar het deed me oprecht plezier dat ze de moeite had genomen om ons gesprek voor te bereiden. Ik zal in de toekomst nog veel beroep moeten doen op haar expertise en het deed deugd te merken dat ze onze samenwerking ziet zitten.
Die eerste, laatste werkdag was alleszins voorbij voordat ik er goed en wel erg in had. Ik nam afscheid van mijn oude werkplek. Klaar voor een nieuwe uitdaging!
[…] de laatste werkdag van het jaar, spoorde ik met een paar collega’s richting Antwerpen. In Wilrijk organiseerden de zussen van […]
[…] te hebben van mijn petekindje en zijn gezin, reden mijn vriend en ik naar Leuven om bij Goofball mijn valies op te halen, die daar geduldig op mij stond te […]