Wakker geworden met het geluid van de betogers die stipt om 8u aan een nieuwe dag leuzen scanderen beginnen. Vandaag wordt de uitspraak van het Grondwettelijk Hof verwacht. Benieuwd naar wat het uiteindelijke verdict zal zijn. Kiest Korea ervoor corruptie en vriendjespolitiek achter zich te laten?

Mijn nachtrust was helaas niet echt om over naar huis te schrijven. Het op de grond slapen viel nog mee, uiteindelijk ben ik dat gewoon van onze overnachtingen in de Japanse ryokans, maar de harde rijstzak als kussen besloot ik na wat woelen toch maar om te wisselen voor het nekkussen dat ik in het vliegtuig gebruik. Ik kan niet ontkennen dat ik deze nacht heimwee had naar het comfortabele bed van Lotte Hotel Seoul.

Gelukkig maakt de traditionele maaltijd om de dag te beginnen veel goed. Het smaakt me uitstekend en geeft me energie te over voor een bezoek aan Changdeokgung paleis. Het paleis ligt op wandelafstand van mijn hotel en een stralende zon belooft dat het vandaag (alweer) een mooie dag zal worden. Ik koop een toegangsticket, inclusief een rondleiding doorheen de secret garden.

Het paleis stelt niet teleur, zelfs al weet ik dat een groot deel van de gebouwen reconstructies zijn. Wat een pracht en praal! Ik kom ogen tekort en de teller van mijn fototoestel gaat bliksemsnel naar omhoog. Iets voor 11u begeef ik mij naar het verzamelpunt voor de rondleiding doorheen de secret garden. Onze gids is een grappige dame op leeftijd die duidelijk wat moeite heeft met de (zeer doenbare) hellingen in de tuin. Regelmatig last ze dan ook een rustpauze in om iedereen (maar vooral zichzelf) te laten bekomen van de klimpartijen. Jammer dat het nog te vroeg op het jaar is om de tuin in zijn volle glorie te aanschouwen. De meeste bomen en planten staan nog in de knop. In de lente of in de herfst als alle bladeren aan de bomen verkleuren moet deze tuin nog spectaculairder zijn.

Rond 11.30u loopt dan het nieuws binnen dat het Grondwettelijk Hof de impeachment van de presidente heeft bevestigd. Onze gids is duidelijk in haar nopjes met het nieuws en ik kan haar op dat vlak alleen maar bijtreden.

Ik ben zo onder de indruk van de pracht en praal van Changdeokgung dat ik er wat te lang blijf plakken en later dan gepland naar Gyeongbokgung vertrek. Onderweg lopen er berichten binnen dat er rellen zijn uitgebroken nadat het nieuws van het Grondwettelijk Hof is bekend geraakt. Er zouden zelfs twee doden gevallen zijn. Ik kan me voorstellen dat bij de aanhangers van de presidente de gemoederen serieus oververhit geraakt zijn. In de verte hoor ik hysterisch geschreeuw in microfoons en ik besluit wijselijk me ditmaal niet onder de betogers te mengen. Dat zou wellicht ook heel moeilijk zijn, want het aantal politieagenten (volledig uitgedost met beschermende kledij, helmen en schilden) lijkt ten opzichte van gisteren welhaast verdubbeld en verschillende wegen zijn nu compleet afgesloten.

Het is ondertussen al 14u gepasseerd en ik moet dringend op zoek naar een geschikt middagmaal. Ik kom langs een klein restaurantje waar ze enkel dumplings verkopen. Je kan er ook dumplings afhalen, maar ik besluit me tussen de Koreanen te zetten en één van de tien stoeltjes binnen in te nemen. Ik bestel de Bukchon special, omdat deze (volgens het fotootje) een combinatie is van een aantal verschillende dumplings. De aanwezige Koreanen kijken een beetje vreemd naar de blonde toeriste die zich tussen hen nestelt, maar gaan vervolgens gewoon verder met het verorberen van hun middagmaal.

Ik heb me duidelijk vergist bij het bestellen van mijn Bukchon special. Ik verwachtte een aantal kleine dumplings, maar van de twaalf dumplings op mijn bord zijn er maar liefst acht even groot als mijn hand. Ik doe een moedige poging, maar moet me gewonnen geven. Hoe lekker ook, met de beste wil van de wereld krijg ik deze reuzeportie niet op.

Ik wandel op mijn gemak verder richting Gyeongbokgung terwijl ik foto’s maak van de nog altijd massaal toestromende politieagenten. Ondertussen dringen er ook berichten door dat er twee doden gevallen zouden zijn tijdens de rellen. Ik hoop dat de situatie niet verder uit de hand loopt en dat Zuid-Koreanen een manier zullen vinden om deze onverkwikkelijke episode achter zich te laten.

Rond 15u kom ik aan bij het Gyeongbokgung paleis. Helaas, aan de ingang staat een eenzame agent met een papier waarop in een aantal talen staat dat het paleis gesloten is wegens de rellen. Tegenslag, want dit had een hoogtepunt van mijn bezoek aan Seoul moeten worden. Ik ben erg teleurgesteld, maar veel valt er niet aan te doen. Ik informeer of het paleis morgen wel open zal zijn en dit wordt bevestigd. Meteen staat vast wat ik tijdens mijn laatste voormiddag in Seoul zal doen.

Een beetje doelloos besluit ik dan maar het Gwanghwamun plein te verkennen, vlakbij de indrukwekkende Gwanghwamun poort die toegang geeft tot het Gyeongbokgung paleis. Het Gwanghwamun plein verwierf internationale bekendheid omdat dit het epicentrum was van de protesten tegen presidente Park Geun-hye. Op dit plein heerst een feestelijke stemming. De tegenstanders van Park Geun-hye hebben zelfs een band opgetrommeld om hun overwinning muzikaal te vieren.

Ik loop wat rond tussen de pamfletten en de nepkaarsjesverkopers en laat onderweg een vriendelijke dame een geel lintje aan mijn rugzak bevestigen. Dit geel lintje was oorspronkelijk bedoeld als teken van rouw, maar groeide uit tot een symbool van het protest tegen de presidente: dit lintje roept de Koreaanse overheid op om een officieel onderzoek in te stellen naar de oorzaak van de verschrikkelijke ferryramp met de MV Sewol in 2014. Een ramp waarbij maar liefst 304 opvarenden omkwamen, onder hen veel studenten van de Danwon High School. Een verschrikkelijke ramp voor honderd procent veroorzaakt door menselijke fouten.

Mijn tocht brengt me verder langs moderne skyscrapers waartussen nog wat archeologische vondsten uit de Joseon periode zichtbaar zijn. Ik geniet tijdens mijn wandeling van een smoothie met boerenkool, ananas en mango. Heerlijk! Tijdens mijn wandeling passeer ik de ene na de andere Starbucks. Koreanen zijn duidelijk dol op dit goedje. De gids die ons studiebezoek begeleidde zei me zelfs dat er meer Starbucks filialen zijn in Seoul dan in LA.

Doordat mijn bezoek aan het Gyeongbokgung paleis, heb ik tijd om de Jogyesa boeddhistische tempel te bezoeken. De tempel is omringd door kleurrijke lantaarns. Ik doe mijn schoenen uit en stap de tempel binnen. Binnen staan drie reusachtige Boeddha’s. Ik neem een bidmatje van de stapel en zet me even tussen de biddende Koreanen om de serene sfeer op te snuiven.

Terwijl de avond valt zet ik mijn wandeling door straten van Seoul verder. Overal zetten verkopers kraampjes met streetfood op en ik weet niet waar eerst kijken. Sommige kraampjes hebben duidelijk een vast publiek. Veel oudere heren die hier hun avondmaal nuttigen en een glaasje achterover slaan. De politieaanwezigheid blijft ondertussen indrukwekkend.

Mijn nieuwsgierigheid brengt me terug naar de plek waar de aanhangers van de presidente betoogden. Ondertussen zijn veel mensen naar huis, maar een harde kern houdt nog steeds stand. Ik word aangesproken door een Koreaan die zich voorstelt als een reporter. Al ben ik niet helemaal zeker of ik hem moet geloven, want hij staat met een smartphone foto’s te nemen. Hij vraagt me of iemand van de betogers me geslagen heeft of lastig gevallen heeft. Wat ik meteen ontken. Na een andere ontmoeting met een supporter van presidente Park Geun-hye die me nogal vijandig aanspreekt op mijn gele lintje (wat ik diplomatisch aanpak door te zeggen dat dit lintje voor mij een teken van medeleven is met de slachtoffers van de ferryramp) besluit ik toch maar eieren voor mijn geld te kiezen en andere oorden op te zoeken.

Hoog tijd om op zoek te gaan naar een lekker avondmaal. Ik laat me wellicht ietwat te snel overtuigen om een er nogal standaard uitziende eetgelegenheid binnen te stappen en bestel daar een bulgogi hotpot. Het resultaat is een eerder middelmatig gerecht, dat echter mijn maag wel vult. Spijtig genoeg kom ik nadien terecht in een leuke buurt met allemaal kleine eetgelegenheden waar ik ongetwijfeld veel beter had kunnen eten.

Om mijn laatste avond in stijl af te sluiten, besluit ik nog een cocktail te gaan drinken. Mijn reisgids raadt me Sik Mool aan, maar daar is het te koud (ik zit vlakbij de deur en moet zelfs mijn jas aanhouden om op temperatuur te blijven) en te ongezellig naar mijn goesting. Ik bestel snel een thee om op te warmen en ga op zoek naar iets beters.

Ik kom terecht bij Ellie, een leuke, gezellig ingerichte bar met veel hout en aparte hoekjes. Alleen is de cocktailkaart nogal erg beperkt. Ik laat het niet aan mijn hart komen en bestel een fluoroze drankje dat even slecht smaakt als het eruit ziet.

Geen volledig succesvolle afsluiter, maar toch een boeiende dag achter de rug.